Першабытнае грамадства, яго асноуныя рысы i перыядызацыя.

Чел. выделился из животного мира ок 3 млн лет назад (Африка). На территории соврем-й Белоруссии первые люди – 100-40 тыс лет до н.э. Каменный век(100-40 тыс до н э -3 тыс лет до н э): 1) палеолит (100-40 - 10 тыс лет до н.э.), 2) мезолит (10-5 тыс до н.э.), 3) неолит (4-3 тыс лет до н.э.). Бронзовый век(2 тыс до н э-нач I тыс до н э); Железный век(нач I тыс до н э-сер I тыс.н.э.). Каменный век: палеолит-первое проникновение человека- климат очень холодный, население- неандертальцы(каменное оружие, примитивная речь, огонь, прямохождение). По берегам рек. Поздний палеолит - кроманьонцы (кремниевые орудия труда, жилища из костей и шкур, зачатки искусства, религии). Юрьевичи (останки 20 мамонтов, кремн. орудия, костры) и Бердыш (Чечерский район - орудия труда ок 600). Раннеродовая община. Родовая собственность на охотничьи участки и т.д. Только орудия в лич. собст-ти. Матриархат. Ледник, потепление, повторное заселение. Мезолит- полное заселение, =120 стоянок известно; лук и стрелы, приручение животных, рыбалка, родовая организация (одинак орудия труда, одежда, жилища). Община объединялась в племена.
Неолит - климат теплее,глиняная посуда, появляется ткачество. Земледелие и животноводство, независимость от природы, переход от присвоения к произв-ву. Кремниевые шахты. Бронзовый век:
первые изделия из меди(6500 до нэ- не на терр Б).Через 3000 лет- бронза. В 1800-1500-металлургич центры в Закавказье и Скандинавии. У нас = каменные орудия, плоскодонная посуда, ткачество, металлургия, воинские захваты- зарождение имущественного нер-ва, патриархат. Сущ товарообмен. 2-3 тыс лет до н.э. демограф взрыв в Европе. Балты пришли на нашу территорию из среднего поднепровья и во 2-ом тыс до н.э. смешались с местным населением. Железный век: 7-6 в до н.э. в Б. начинают добывать железо (выплавляют в печах-домницах); подсечная система земледелия (просо, бобы, пшеница). В 4-5 в н.э. пришли славяне со своей протородины (реки Эльба, Висла, Неман).Часть славян шла на юг , другая на восток (дошла до Днепра и в 6-7 в тут сформировалась новая ветвь славян- белорусы, русские, украинцы)- восточные славяне. 3 этапа заселения: 1) Великое переселение, 2) Славянизация балтов , 3) Славяне- основное население нашего края. Ассимиляция славянами путем войны.

2

Насельнiцтва Беларусi у раннiм жалезным веку. Вялiкае перасяленне народау i Беларусь. Балцкiя плямёны

Этнас (ад грэч. ethnos – племя, народ) – устойлівая супольнасць людзей, якая склалася гістарычна на пэўнай тэрыторыі, мае агульную мову, культуру, побыт, псіхалагічныя рысы і самасвядомасць. Бронзавы век - з часу рассялення на тэрыторыі індаеўрапейскіх плямён (3–2 тыс. гг. да н.э. – да нашага часу). 3 – 2 тыс. гг. да н.э. - дэмаграфічны выбух, пачалося “вялікае перасяленне народаў”. Існуе некалькі канцэпцый прарадзімы індаеўрапейцаў. Адна з іх – канцэпцыя еўрапейскай лакалізацыі – Паўночнай Германіі і Паўднёвай Скандынавіі. У канцы ХІХ – пачатку ХХ ст. узнікла так званая балканская канцэпцыя прарадзімы індаеўрапейцаў.Найбольш навукова абгрунтаванай з’яўляецца канцэпцыя пярэднеазіяцкай прарадзімы індаеўрапейцаў. У адпаведнасці з ёй праіндаеўрапейцы да міграцыі жылі ў Пярэдняй Азіі, там, дзе цяпер знаходзяцца Іран, Ірак, АфганістанУ 4–3 тысячагоддзі да н.э. пачалася міграцыя праіндаеўрапейцаў са сваёй прарадзімы. Гэты магутны міграцыйны паток стаў крыніцай рассялення праіндаеўрапейцаў у Еўропе, у тым ліку і ў Беларусі.Пры сустрэчы з мясцовым насельніцтвам індаеўрапейцы, якія знаходзіліся на больш высокай ступені сацыяльна-эканамічнага развіцця перамагалі яго і асімілявалі. У выніку асіміляцыі мясцовага неалітычнага насельніцтва індаеўрапейцамі сфарміраваўся новы этнас – балты. Балты жылі на тэрыторыі сучаснай Беларусі да прыходу сюды славян.Каменны век уступіў месца бронзаваму веку (3–2 тыс. гг. да н.э. – 1 тыс. гг. да н.э.). Агульная колькасць насельніцтва ў бронзавым веку магла быць ад 50 да 75 тыс. чалавек.Бронзавы век уступіў месца жалезнаму веку (1 тыс. гг. да н.э. – IV–V стст. н.э.). Мясцовыя плямёны асвоілі жалезаапрацоўку.Ёсць некалькі канцэпцый прарадзімы славян. Но найбольш навукова абгрунтаванай і распаўсюджанай з’яўляецца канцэпцыя цэнтральнаеўрапейскай лакалізацыі славян, паводле якой прарадзімай славян трэба лічыць тэрыторыю дзе сёння знаходзяцца Германія, Чэхія, Славакія, Польшча, самыя заходнія раёны Беларусі. У IV–VII стст. адбылося другое “вялікае перасяленне народаў”. Аднак яго храналагічныя Са сваёй прарадзімы частка славян пачала масавы рух на поўдзень. Сёння гэта – балгары, сербы, харваты, славенцы, македонцы і інш.Другая частка славян са сваёй прарадзімы рухалася на ўсход. Яны асімілявалі мясцовае балцкае, фіна-угорскае і цюркскае насельніцтва. Усходнія славяне сёння – гэта беларусы, рускія і ўкраінцы.У VI–VII стст. славяне пачынаюць пранікаць у балцкі арэал. У VIII–IX стст. пачынаецца масавае рассяленне славян на тэрыторыі сучаснай Беларусі. У выніку славяна-балцкага ўзаемадзеяння ўзніклі крывічы, дрыгавічы, радзімічы – не непасрэдныя продкі беларусаў, а этнічныя супольнасці на тэрыторыі сучаснай Беларусі ў IX – першай палове XII ст.

6
Фармiраванне старажытна-рускай дзяржавы. Першыя дзяржауныя утварэннi на тэррыторыi Беларусi.
В 9-13 вв на нашей территории сложилтсь условия для зарождения гос-венности:
-внутренние (разделение труда,возникновение городов,имущественное расслоение, существование классов,необх поддержания порядка внутри страны),-внешние(необх защиты терр от внешнего врага). Первым гос образованием является Полоцкое княжество.Полоцкая земля находилась на терр сев. Белорусии в землях кривичей,(Вит. обл., север Минской).На сев-зап - до Рижского залива. Удобное расположение на водных путях - культ. и экономич.развитие княжества. Столица княжества- Полоцк упоминается в 862г в «Повести временных лет». Киев и Новгород соперничали друг с другом за объединение вост-слав земель. В конце 10 в в Полоцке правил князь Рагвалод.Сын Рагнеды и Владимира-Изяслав унаследовал престол.Его сын Брячеслав Изяславович продолжил расширение терр княжества.Следующий князь-Всеслав Чародей.При его правлении княжество достигло пика развития.После смерти Чародея Полоцкое княжество было поделено между 6-ю его сыновьями(раздробленность).В XII в появляются Мин,Вит,Друцкое княжества и др.В 1119 г Мономах захватил Минск,пленил князя Глеба,где он умер.В 1129г киевск. князь Мстислав захватил за непослушание 3-х князей Всеславичей и вывез в Византию,где они служили в войске.В 1132г они вернулись. Ссылка - налаживание связей с Византией. В 12в-ослабление князя, усиление вече.Феод раздробленность ослабила княжество.На границе 13-14в Полоцкое княжество вошло в состав ВКЛ. Полоцк на протяжении неск веков был столицей княжества.Турово-Пинское княжество - в границах расселения дрыговичей в бассейне реки Припять.Столица-Туров.Местная династия исчезла во времена князя Владимира.В 988г. Владимир выделил Туров сыну Святополку,кот начал борьбу за его независимость.Он женился на дочке польск. короля Балислава Храброго, с ней в Туров привёз католич. епископа - гнев отца. Туровск. Княж-во могло существовать самостоятельно: 1)расположение на торговом пути из Киева в Польшу 2)через Туров проход. одно из ответвлений пути из варяг в греки 3)очень урожайные пахотные земли. После смерти Владимира Святополк становится киевским князем, Туров оставляет за собой.После междуусобной войны Ярослав Мудрый захватил престол и отдает Туров своему сыну-Изяславу.Позднее тот становится Киевским князем, Туров оставляет себе. По действующему праву получения наследства туровск. князья наследовали киевский престол. В 1113-1125г город с землей перешел к роду князей Мономаховичей. Сер. 12 в на Туровском престоле -Юрий Ярославович: Туров вышел из подчинения Киева и в нем обосновалась самостоятельная княжеская династия.2 п. 12в - Туровская земля делится на удельные княжества (Туровск., Пинск., Клецк., Слуцкое...) - сыновья Юрия Ярослав. К. 13-н. 14 Туровск. земля - в состав ВКЛ. В это время на территори Белорусии существовали Гродненская,Брестская,Новогрудская и др. княжества.В своем развитии они не достигли таких высот но сыграли значительную роль.

Паходжанне хрысцiянства. Хрышчэнне Русi. Распаусюджанне хрысцiянства на тэрыторыi Беларусi. Роля хрысцiянства у развiццi культуры.
Проникновение христианства на земли восточных славян началось в 9 веке. Крещение Руси соответствовало интересам господствующего класса и укрепление княжеской власти. В начале христианство затронуло только Княжеско-боярскую верхушку. На Беларуси христианство укреплялось без насилия на протяжении нескольких столетий. Некоторое время было 2 веры. Основание Полоцкой епархии (992г). Языческие пережитки существовали очень долго и не изжиты до сих пор.
Принятие христианства явилось прогрессивным явлением для Беларуси. Новая религия содействовала объединению наших земель, укреплению государственности, способствовала расширению письменности, каменной архитектуры, храмов и монастырей, книг, иконописей и тд.
Монастыри стали первыми культурными центрами, в которых были собраны библиотеки, основаны школы, писались летописи и книги. Именно из деятелей церкви в это период вышли наши первые образованные люди. Отрицательные черты: в полном вычеркивании языческого прошлого славян (жестокая борьба против языческих обычаев, обрядов, уничтожение языческой культуры и тд).

8

Культура Беларусi у X-XIII ст. Фальклор i пiсьменства, архiтэктура i жывапiс
До конца 10 в на не было монумент. архитектуры, но были богатые традиции деревян. зодчества. Принятие христианства - культовые камен. храмы. Архитект. школа в Полоцке: лучшие традиции местной, и Европ. культуры. Полоцк,Софийский собор (50-е годы 11 в.)Собор был построен Вс. Чародеем, как символ мощи Полоцкого кн-ва, богатства и рав-ва с Киевом и Новгородом. Крестово-купольный храм с 7 куполами. Фрески, гос. козна, архив, библиотека, важные договора, печать Полоцкого княжества. Во времена сев. войны - пороховой склад, уничтожение собора в 1710 г. В середине 18 в. собор был перестроен в стиле Виленского барокко. В 20-30 е годы 12 в. строится под Полоцком большой собор Бельчицкого монастыря, влияние Византийской школы. Он был украшен фресками и керамич. плиткой. 12 в. по заказу Е. Полоцкой - Спасо-Преображенская церковь Спасо-Ефрасиньевского монастыря (8-12 м). Эта церковь – первый памятник-храм, в котором Византийские традиции были переработаны в нац. духе. Борисо-Глебская церковь (Коложская кон. 12в.). В стенах сосуды-голосники, для акустики. Снаружи украшена плиткой и тесаным камнем в форме крестов и геометрических фигур. Такое оформление храмов не встречается в храмовой архитектуре 12в. Гродненская архит. школа развивалось под влиянием Полоцкой и Волынской. Храмы в Витебске, Турове и др. Арх. Школы: местные традиции + опыт киевской и Византийской школ. Основы градостроительства и оборонительного зодчества. Новые социально-экономические отношения, рост торговли и городов способствовали развитию ремесел, декоративно-прикладного искусства и т.д. В 12-13 вв. на наших землях насчитывалось около 60 видов ремесел (резьба по дереву, ювелирное, кузнечное, гончарное и т.д.) В производстве домашней утвари, оружия, украшений использовали дерево, железо, серебро, золото, стекло и т.д. Ювелиры. Шедевр ювелирного искусства – крест, сделанный Лазарем Богшей в 1167г. Письменность у наших предков существовала еще до распространения кириллицы: примитивное письмо («черты и резы»). Для обозначения календарных знаков, Знаков собственности и тд, оно не было приспособлено для записи сложных текстов, поэтому наши предки начали писать греческими буквами, не приспособив их к особенностям славянской фонетики. «Борисовы камни» (6шт), самшитовый гребень, Брест: вырезаны буквы алфавита от «а» до «л». «Берестяные грамоты». Важную роль в развитии культуры - монастыри, храмы, монахи и светские деятели. При монастырях и княжеских дворах открывались школы, где дети обучались чтению, письму, основам математики.
Летописи. Ист. Полоцкого, Туровского, Киевского княжеств в 12-13в. - Ипатьевский летописный свод: «Повесть временных лет», «Киевская летопись», «Галицко-волынская летопись». Смоленская и Полоцкая (не сохранилась) летописи. «Слово о полку Игореве» (1185), поход князя Игоря на половцев. В летописи говорится о полоцком князе Всеславе Чародее, рассказывается о его походе на Новгород, о битве на Немиге, о княжении его в Киеве и возвращении его в Полоцк. Развивалось устное народное тв-во. Переводная литература:«Библия», «Евангелие», «Жития святых».В Софийском соборе в Полоцке была большая библиотека. Е. Полоцкая (1104 – 1167) дочка князя св. Георгия, внучка Вс. Чародея (Предслава). Не захотев выйти замуж за богатого князя , против воли отца ушла в монастырь– 12 в. Организовывала мастерские по переписи книг, иконописную мастерскую, 2 школы. На свои средства Е. Полоцкая основала женский монастырь – «Монастырь св. Спаса» и мужской – «св. Богородицы», Спасо-преображенская церковь. Крест Л. Богшы. В конце жизни - поломничество в Иерусалим, где умерла в 1167 г. Первая женщина на Руси, канонизовнная в святые. 1910 мощи перевезены в Полоцк. К. Туровский (1130 – 1188), род. в Турове в семье богатых горожан. О нем рассказала летопись «Память святого отца нашего Кирила епископа Туровского» (12 в). По настоянию жителей стал епископом. Златоуст: 3 проповеди- притчи, 8 проповедей, 21 молитва. Призывал к знаниям, критиковал обман и зло. Его молитвы были сориентированы на простых прихожан.
Климент Смалятич(XII). Летопись говорит, что он был княжником и философом. Автор многих лит.-церк. трудов. Дошел один лист из его письма смоленскому священнику Фоме: понять святые книги можно при помощи светской науки (при помощи античных авторов). С 1147 по 1154 К. Смалятич был Киевским митрополитом, где защищал независимость восточно–славянской православной церкви от Византии. Просвещение, образование, значительные памятники письменности и образования, просветители.

Беларускiя землi у канцы XII – першай палове XIII ст. Перадумовы утварэння ВКЛ.
Отношение восточно-славянских княжеств с соседями - сложные .Земли исторической Литвы в 10-13вв были объектом завоеваний соседних славянских княжеств. Литовские и Ятвяжские дружины делали набеги на слав. княжества (глав. источник богатства лит. знати.) В нач 13в соц-эк развитие привело к расслоению общества и зарождению гос-венности. Угроза со стороны крестоносцев. У лит знати выделились наиб сильные вожди.Самый сильный -Миндовг. Стремление к союзу и на слав. землях.Рост производит.сил,укрепл. феод. отношений и т.д. для преодоления раздроб-ти. Вся Ю и В часть Восточно-слав терр в 1237-1242гг была захвачена монголо-татарами , с запада- крестоносцы. В н. 13в Полоцкое княж-во - тяжесть нападения. Необходимо более тесное объединение балт и слав земель.Сложилось славяно-лит военно-полит объединение-ВКЛ. Первые свои шаги молодое гос-во делало в Новогрудке. К сер 13в центром полит жизни Б перенесен из Полоцка в Новогрудок, основанный в 10в он был на пике развития, стал столицей. Образование ВКЛ начали новогрудские феодалы, для своих целей они использовали Миндовга. Первый князь ВКЛ - Миндовг. Стремление расширить терр. - конфликт с Даниилом Галицким. За поддержкой Миндовг обращается к ордену крестоносцев. В 1251г-принимает католичество, в 1254 коронуется короной присланной папой Римским, в 1263г был убит своими приближенными. В конце 13в в ВКЛ - Войшалк и Витень, продолж. политику расширения терр. При Витене в состав ВКЛ вошло Полоцкое кн-во на правах автономии. Во время Гедемина большая часть Б. вошла в состав ВКЛ.В 1323г Гедемин перенес столицу из Новогрудка в Вильно. При Альберте все наши земли вошли в состав ВКЛ.

10
Беларуска-Лiтоуская дзяржава у канцы XIII – першай палове XIV ст. Заснаванне дынастыi Гедымiна.
После смерти Гедемина князем стал в обход закона Ягайло. Для укрепления своего положения сватается к дочке князя Дмитрия Донского, который требует вассальной зависимости ВКЛ. Ягайло не согласен и поэтому обращается к Польше. В 1384г на польский престол возведена дочка короля Людовика – Ядвига. Она была обручена с Вильгельмом Австрийским и в случае их брака Польша отходит Австрии. Чтобы избавиться от нем. засилья польские магнаты выдают Ядвигу за Ягайло. 14 авг. 1385г в г Крево подписаны условия договора - Кревская уния: 1)Лит князи соглашались присоединить свои земли к короне польской 2)Ягайло становился католиком и распространял веру 3)предоставить Польше всю казну ВКЛ 4)заплатить 300тыс флоринтов Вильгельму Австр.5) вернуть Польше все захваченные ВКЛ земли. 1386г Ягайло вступает в католическую веру, коронуется. В результате унии ВКЛ сохр. свою независимость. Уния вызвала оппозицию лит знати , кот возглавил Витовт ,он сверг заместителя Ягайлы и стал управлять гос-вом незав-мо от Польши. В 1392г Витовт пожизненно назначен «гаспадаром ВКЛ».Борьба с крестоносцами. 1410г состоялась Грунвальдская битва- крестоносцы разгромлены. В 1413, Гародня, сейм феодалов: Городельские привелеи (знать - во второстепенное положение по сравнению с католиками). Бел,укр, русские феодалы начинают . 1434 король Ягайло – привелей: всем православ. феодалам такие же права как и католикам. С 1440 по 1492 князем становиться сын Ягайло – Казимир. Несмотря на многие трудности кот принесло ВКЛ 13-пер пол 16 ст в это время завершается формирование гос-полит и судебной системы государства.

11
Унутрыпалiтычнае становiшча i знешняя палiтыка ВКЛ удругой палове XIV – пачатку XV ст.
После смерти Альгерда (1377) - его сын Ягайла (1377-92). Против него брат Андрей.Его поддерж. полочане. 1381 – изгнали намесника Ягайлы –Скиргайлу. Андрей, заключив союз с Москвой, Смоленском и Ливонским орденом угрожал Литве. Ягайло обратился за пом-ю к татарам и крестоносцам, после чего был изгнан дядей Кейстутом, но не сдался. Занял Вильню и Троки, заманил Кейстута (задушен) с сыном Витовтом (сбежал к крестоносцам) в Крево, посадил в тюрьму. Куликовская битва 1380 Альгерд (русские) – Ягайло (татары). Андрей отнял у Скиргайлы Полоцк. 1385 поднял восстание пртив Ягайлы. Витовт готовил поход на Литву с крестоносцами. Ягайла обратился за союзом в Москву, посватался к дочке Д.Донского Софье. Тот потребовал признать вассальную завис-ть ВКЛ от Москвы. Тогда феодалы обратились к Польше. Немцам не выгоден этот союз. 1385 – кревская уния: присоединение земель ВКЛ к польше, окатоличивание, передать казну на нужды объед. гос-ва, Ягайла – польский король. Недовольные феодалы нач-т пртив него борьбу, кот. возглавил Андрей. Подавили мятежников. Андрей пленён и отправлен в Польшу. 1387 привилеи Ягайла: лит. феодалам-католикам предоставл-ся такие же права, как и польским. Но борьбу против унии возглавил Витовт. И в 1392 – соглашение Ягайло-Витовт: в ВКЛ возобновлялась великокняж-я власть. Витовт призн-ся пожизненно лит. князем, а ВКЛ гарантировалась автономия в союзе с Королевством Польским под верховной властью короля. Витовт: централизация власти, расш-е границ гос-ва.1399 его поражение на реке Ворскла. Назревала война с тевтонцами (1409-11). 1410, Грюнвальд ВКЛ+Польша пртив Ордена. Его сокрушит-е поражение, подорвана мощьТевтонского ордена. После смерти Витовта (1430) – Свидригайло (до 1432), пртив унии, поддержка рус. и укр. феодалов. Он назначает их на должности. Лит. не довольны. Объявляют князем брата Витовта Сигизмунда (1432-40). Свидригайло убегает в Полоцк, на его стороне часть населения. Гражданская война. 1435 – Свидригайло разбит. А в 1440 жертвой заговора пал и Сигизмунд. Великим князем стал сын Ягайло – Казимир (1440-92). Но шляхта по прежнему недовольна неравноправием с польской.

Во главе – князь, широкие полномочия, командовал вооружен. силами, издавал законы, руководил политикой... В 15-16-х веках ограничивали сейм и рада. Сейм- сословно- представительский орган, выросший из местного вече. Сначала приглашалась вся шляхта, но сейм переделали в представит. орган. С 1512г на сейм приезжало по 2 делегата от павета. Сейм выбирал князя, объявлял войны, определял налоги и т.д. Рада- совещательный орган при князе: крупнейшие феодалы, высшие чины церкви. Со временем она вместо совещательного сделалась гос.органом.(князь не мог решать вопросы внеш политики, издавать законы, распоряжаться финансами и т.д.).Высшие служебные должности в ВКЛ:
Маршалак земский рук-л приемом иностранных послов, на заседаниях, сеймах и радах, объявлял решения князя и рады, регулировал пропуск к князю просителей.
Гетман(высший)-командовал военными силами гос-ва.
Канцлер- руководил работой гос канцелярии,( «метрика ВКЛ»- гос архив ВКЛ), хранитель великой гос-венной печати.
Подскарбий земский -следил за всеми гос-венными расходами.
В территориально-административном отношении ВКЛ делилось на воеводства, паветы, волости. 1-е воеводства, 1413г- Виленское и Трокское. К 1569г- 8 воеводств и 22 павета.
Воевода-руководитель администрации в воеводстве, назначался князем и радой, =пожизненно из числа крупных феодалов. Поддержание порядка, сбор дани, организация вооруженных сил. Ближайшие помощники: каштелян- вооруженные силы и ополчение, ключник- собирал дань, городничий- комендант замка. Паветы: Староста- являлся руководителем администрации в павете назначался князем или радой из числа крупных феодалов. Полномочия как у воеводы, но на уровне павета. Сословно- представитель-ми органами в воеводствах и паветах были сеймики: вся шляхта данного павета или воеводства, каждый год, выбирали депутатов на главный сейм, готовили предложения главному сейму. Волость: 10-13 сельских поселений. Тиун выбирался из шляхты: собирал подати, пересылал их в центр. Судебные органы:1) общие суды для всего населения, 2) сословные суды (только для шляхты и духовенства). Высший судебный орган - великокняжеский суд и суд панов рады. Законы по которым существовало ВКЛ- статуты ВКЛ (1529-Лев Сапега;1566;1588). По точности обработки законов они не имели себе равных в Европе. К тому же были написаны на белорусском языке.

13
Асноуныя напрамкi развiцця ВКЛ у XV ст.

Унiя з Польшчай, нягледзячы на складаныя ўнутраныя вынiкi, умацавала мiжнародныя пазiцыi княства. Галоўным ворагам, з якiм ВКЛ даводзiлася весцi напружаную барацьбу, былi Тэўтонскi i Лiвонскi ордэны. У 1409 г. пачалася «вялiкая вайна» з Тэўтонскiм ордэнам. Вырашальны ўдар быў нанесены крыжакам у бiтве пад Грунвальдам (1410), i нямецкая агрэсiя была спынена.У XIV-XV стст. працягвалiся набегi татар на тэрыторыю ВКЛ. Значнай падзеяй у барацьбе з iмi быў разгром Альгердам мангола-татар на р.Сiнiя Воды. У 1455 г. атрады мангола-татар былi разбiты войскамi кiеўскага князя Сямена Алелькавiча. На гэтым набегi Арды на тэрыторыю ВКЛ практычна спынiлiся. З другой паловы XV ст. у знешняй палiтыцы ВКЛ паўстае пытанне ўзаемаадносiн з мацнеючым суседам на поўднi - Крымскiм ханствам.
Першапачаткова адносiны былi добрыя, але калi ханам стаў Менглi-Гiрэй, ён па дамоўленасцi з Масквой пайшоў вайной на Кiеўскiя землi, узяў Кiеў. У 1527 г. лiтоўскiмi, беларускiмi i ўкраiнскiмi атрадамi было нанесена паражэнне крымскiм татарам пад Каневам на Ўкраiне. З гэтага моманту яны ўжо не пагражалi ВКЛ. З канца XV ст. абвастрылiся адносiны памiж ВКЛ i Рускай дзяржавай. Прычыны - завяршэнне палiтычнага аб`яднання Паўночна-Усходняй Русi пад уладай Масквы. Беларускiя феадалы iмкнулiся да пераходу пад уладу Масквы.
Такiм чынам, знешняя палiтыка ВКЛ была складанай i супярэчлiвай, прыярытэты ў ей мянялiся. У XIV-XV стст у канцы XV-XVI стст. - галоўным напрамкам знешнепалiтычнай дзейнасцi ВКЛ сталi адносiны з маскоўскай дзяржавай. Страта 1/4 тэрыторыi ВКЛ у гэтай барацьбе сведчыла пра значнае аслабленне ВКЛ i неабходнасцi больш цеснага саюзу з Польшай.

14
Сацыяльна-эканамiчныя адносiны у Вялiкiм княстве Лiтоускiм, Рускiм, Жамойцкiм у XIV-XVI ст. Фармiраванне буйнога землеуладання i павiннасцi сялян.
+Аграрная реформа Жигимонта Августа. Продолжается формирование феод. отношений. С/х - большая часть населения: земледелие, животноводство, ремесло, охота, рыболовство. С/х - натуральн. Сельский двор –дым(семья и её собственность). Община организовывала крестьянское землепольз-е и выплату феод. ренты. Управляли ей старцы и десятские, выбирались общиной. За польз-е землей - повинности. Крестьяне: тяглые, осадные, огородники, слуги; пахотные, непахотные, челядь. Глав. владелец земли - князь. Земли – гос. и частные. В 16 веке 1/3 населения жила на гос. землях(восток ВКЛ), на западе- частные земли. Мелкие землевладельцы = служили у князя (шляхта), крупные - паны, магнаты. Были князьями/получали землю за военную/гос службу. Аграрная реформа 1557г. Рост городов, торговли, ремесел 15 ст - подъем спроса на с/х продукты. В сер. 16в Жигимонт 2 Август - «валочная памера»: увеличить доход казны путем учета крест. земель и обложить крестьян повинностью пропорц. кол-ву заним-х земель. Единица обложения-волока=21,36 га. Вся земля в имениях на волоки. Лучшие - под княжеское хоз-во. Другие – крестьянам. Вслед за гос землями была проведена реформа феод земель. К к.16- н.17в-реформа завершена. Окончательно оформилось крепостное право. Развитие ремесла и торговли. Обработка металла(болотная руда), ювелирн., обработка дерева, гончарное, выделка шкур, пивоварение. 2 п. 16в >100 ремесел. Для защиты своих интересов ремесленники объединялись в цеха(объед ремесленников 1 или неск. смежных специальностей). Кто не вступал в цеха – запрет заниматься ремеслом и изделия были хуже. Цех: 60-70 чел.: мастера/челядники/ученики. Купцы созд. братства/гильдии, постоянная торговля в городах: 1-2 р./нед. торги, 1-3 р./год ярмарки. Зарубежная торговля: экспорт-зерно, сало, воск, лес, шкуры, меха, пепел, лен; импорт- железо, медь, олово, драг. металлы, вина, дорогие ткани, соль.

16
Асаблiвасцi цывiлiзацыйнага развiцця краiн заходняй еуропы у XIVB – XVI ст. Рэнесанс у Еуропе i Беларусi
На смену средневековью – Возрождение/Ренессанс. Ломка феодальных отношений, зарождение капиталистических. На смену на смену господству церк. культуры - светская. Время великих геооткрытий, книгопечатания, развития искусства. Гуманизм утверждал высокую значимость человека. В15-16 условия для становления культуры ВКЛ: рост городов, развитие товаро-денежных отношений, нац. самосознание. На Б: светское направление в живописи, литературе, библиотеки, веротерпимость, статуты ВКЛ, становление искусства, бел языка, лит-ры. 16в - изменения в обычаях, морали. Стремление к роскоши. Шляхта перенимает обычаи и моду Зап Европы. Появление мещанства. Дворы крупных магнатов становятся центрами светской жизни. Радивил открывает 1-ый театр, типографию. Ренесанс в ВКЛ - позже чем в Европе. Скарына (1490 –1551) друкарня, “Псалтыр”, Стары Запавет Бібліі (найбольш важныя кнігі). У 1520 г. Скарына пераехаў у Вільню, дзе ў 1522 г. выйшла ў свет зборнік рэлігійных і свецкіх твораў. Зборнік был больш даступным шырокаму колу насельніцтва.Ф. Скарына выступіў у якасці стваральніка новага літаратурнага жанру – прадмоў. Яны змяшчалі ў сабе кароткі змест твора. Ф. Скарына ўнёс уклад у распрацоўку беларускай літаратурнай мовы.Развитие культуры Возрождения осталось у нас незавершенным, но именно в эту эпоху бел народ достиг высочайшего уровня развития.

17
Этнiчныя працэсы на беларускiх землях у XIV – XVI ст. Фармiраванне беларускай народнасцi. Культура Беларусi XIV – XVI ст.
З утварэннем Вялiкага княства Лiтоускага склалiся спрыяльныя умовы для фармiравання тэрыторыi беларусау.Ядро - Наваградская зямля. Адзiная вярхоуная улада (к. XIII) - рост сувязей памiж асобнымi бел. землямi. Рассяленне беларусау: прыродныя умовы. Клiмат, рэльеф глебы - уплыу на заняткi i побыт. Важная рыса у фармiр-нi народнасцi - складанне старабел. мовы. Паступова у мове бел. зямель - агульныя рысы. XIV-XVI спецыфічныя рысы беларускай гаворкі. Фарміравалася гутарковая мова як сродак зносін. Запазычанні з польскай, балцкай і некаторых заходнееўр. моў: спецыфічная афарбоўка. Фальклор. Вобразы жывельнага свету. Вусныя апавяданнi пра дрэвы,кветкi i дэманiчных iстот: русалак,лесавiкоу,дамавiкоу... Эканамічнай асновай этнаўтваральных працэсаў з''явіліся далейшае развіццё с/г (замена двухполля і інш.архаічных форм папарнай зерневай сістэмай трохполля), удасканаленне рамяства, пашырэнне гандлю на тэрыторыі ад Прыпяці да Заходняй Дзвіны і ад Нёмана да Дняпра. Сац. фактары. Далейшае развіццё феадальных адносін, паступовае ўсталяванне прыгоннага права - кансалідацыя насельніцтва Беларусі ў сац. групы з агульнымі п''равамі і абавязкамі для кожнай з іх: шляхецкае саслоўе - вядучая роля ў дзяржаўным кіраванні, духавенства, прыгонныя сяляне і мяшчане - жыхары гарадоў і мястэчак. Усталяванне больш шырокіх сувязей у межах кожнага саслоўя і паміж імі. Так сацыяльныя ўмовы ўплывалі на ўтварэнне беларускай народнасці.

Рэфарсацыя у Еуропе, перадумовы рэфармацыйнага руху у Беларусi. Рэфармацыя i контррэфармацыя у Беларусi. Берасцейская царкоуная унiя.
Идеи возрождения - формирование общественной мысли и культуры. Реформация – движение в зап. Европе 16 в. против католич. Церкви, антифеодальный характер. Пришла на Б. из Германии.
Цели: 1) лишение католицизма господства в гос-ве
2) уменьшение церковного землевладения
3) укрепление внутренней веры людей
Возник (новое христ. учение) протестантизм (лютеранство, баптизм, кальвинизм...) Протестанты: «единый источник веры – Библия», не признавали монастырей и монашество, в своих церквях не вывешивали икон и выступали за идею недорогой церкви. Социальной опорой реформ в ВКЛ были:
магнаты: реформация как ср-во ликвидации католицизма; сокращение обособленности гос-ва от католич. Польши. Шляхта: за ограничения церковного землевладения, уменьшение податей на содержание церковной верхушки. Горожане: избавиться от вмешательства церкви в городское самоуправление, желали упростить церковь. Крестьяне =безразличны к реформации. Кальвинизм: на Б - деят-ть Н. Радзивила Черного: основал в Бресте первую кальвинистскую общину. Скоро на Беларуси их стало =50, а при них - церкви, школы, типографии. Крупнейшие реформ. центры – Брест, Несвиж, Новогрудок и др. Протестанты содействовали развитию книгопечатания (в Несвижской типографии Радзивила работали С. Будный, В. Цяпинский). Богатый вклад и в образование Беларуси.
Культ.-просвет. развитие края, расширение просвещения, книгопечатания, гуманистическая идеология. Увлечение реформацией магнатами оказалась недолгой. Противодействие католических верхов, гос. санкции, внутренние противоречия обусловили падение реформации. Но основной причиной падения реформации была узкая социальная база (не поддержание реформации большинством населения). Свой вклад в развитие бел. культуры внес просветитель и гуманист С. Будный (1530-1593): на бел. языке «катэхизис», «Новый завет» с комментариями. Н. Гусовский (1470е – после 1533), бел. поэт, просветитель, гуманист, на латыни «Песнь про Зубра». В поэме описан князь Витовт как талантливый полководец, справедливый правитель. Гусовский явился автором первой поэмы про наш край, адресованный европейскому читателю. В. Тяпинский (1530 – 1603?). Бел. писатель, гуманист. В своем родовом имении Тяпино основал типографию, Евангелие на бел. языке -один из первых примеров бел. полит. публицистики.

19

Перадумовы утварэння Рэчы Паспалiтай. Люблiнскi сойм i яго рашэннi. Рэч Паспалiтая на палiтычай карце Еуропы у канцы XVI – першай палове XVII ст.
ВКЛ во второй половине 18в. оказалась в очень тяжелом положении. Началась Ливонская война. И войско Ивана Грозного захватили ряд городов Беларуси. Со стороны Польши - активная католич. пропаганда. Польские магнаты - набеги. Безнаказанно - польское правительство поддерживало своих: набеги прекратятся как только земли будут присоединены к Польше. Жигимонт 2 Август (ВКЛ) стоял на стороне поляков. Поляки обещали: православная знать получит те же пава, что и католики. Население ВКЛ не хотело ликвидации самостоятельности гос-ва. 1563 г. – виленский сейм утвердил охранять интересы ВКЛ, допускалось существование единого правителя и созыв совместных сеймов для решения общих дел, но в каждом гос-ве – самостоят. органы власти, отдельные вооруженные силы, казна и законодательство. Идею унии с Польшей на условиях равноправия поддержало большинство княжества: возможность укрепить свое положение внутри страны и получить помощь от России. Расхождения были только в условиях унии 1568 Жигимонт Август издает грамоту: клянется охранять интересы ВКЛ и не принуждать ВКЛ к унии. Люблин переговоры (так как Ливонск. война оч. тяжелая). 1569 – люблинск. сейм. Поляки: полная ликвидация княжества. ВКЛ не сдавались, (М. Радзивил, Я. Хадкевич и Я. Волович). Не подчинились решению сейма, покинули Люблин. Жигимонт Август пошел на предательство интересов ВКЛ: был издан незаконный акт об отлучении польской земли от ВКЛ. К Польше присоед. Подолье и Клевщина, хотя Великий князь не имел право уменьшать территорию гос-ва без согласия рады и сейма. После потери значительной территории ВКЛ не могло самост. вести войну и вынуждено было подписать унию на условиях продиктованных поляками. 1 июля 1569 Люблинская уния: ВКЛ + Польша = Речь Поспалитая, РП должна иметь единого короля, он выбирался на общем сейме короны польской и ВКЛ, рада и сейм должны быть общими, отдельных сеймов для ВКЛ король собирать не должен, все законы, действовавшие ранее в обоих гос-вах оставались в силе, общая внешняя политика и единая денежная система. ВКЛ не перестало существовать, сохранило свою территорию (но без Украины), имело свою административ. систему, органы власти, гос. язык. Объединение ВКЛ и Польши повлияло на ход ливонской войны. В 1582 г. между Россией и РП был заключен мирный договор сроком на 10 лет.

Беларусь у часы вайны Расii з Рэччу Паспалiтай (1654-1667). Вынiкi вайны для Беларусi.
1609 - польскі кароль Жыгімонт III - адкрытая інтэрвенцыя супраць Расіі.Масква апынулася ў руках інтэрвентаў. Кастр. 1612 - апалчэнцы вызвалілі Маскву. 1613 - на рас. прастол - Міхаіл Раманаў.Вайна 1654–1667 – нац.-вызваленч. барацьба бел. народа супраць польск.паноў і каталіцк.экспансіі за ўз’яднанне з Расіяй. Амаль адразу былі заняты 33 гарады.Летам 1655 =уся Б. была занята рускімі войскамі.

23
Сацыяльна-эканамiчнае i палiтычнае становiшча Беларусi у другой палове XVII – пачатку XVIII ст.
Напярэдадні Люблінскай уніі на Б. - 1 800 тыс. жыхароў, (шляхта, сяляне, мяшчане). Шляхта дзялілася на групоўкі. Найбольш буйнымі былі магнаты, складалі сенатарскае саслоўе і валодалі ў большасцю сялянскіх гаспадарак. Самай шматлікай - група дробнай шляхты, але ў яе руках былі толькі 28% с/г. XVI - шляхта, як ваенна-служылае саслоўе, пачынае разлагацца знутры. У 1633 г. сейм абвясціў, што не толькі шляхціч, але і яго нашчадкі назаўсёды будуць пазбаўлены шляхецкіх правоў за гандаль ці шынкарства. Самым шматлікім саслоўем - сяляне. Аграрная перабудова гаспадаркі была вызначана каралём у 1557: заснаванне фальварачнай гаспадаркі, канчатковае запрыгоньванне сялян, павелічэнне павіннасцей, рост даходаў дзяржаўнага скарбу і шляхты. Пасля рэформы сяляне: цяглыя, асадныя, сяляне-слугі. Сялянская гаспадарка пачала ўцягвацца ў рыначныя адносіны. З 2й п. XVII - эканамічны заняпад Беларусі, выкліканы ўзмацненнем феадальнага прыгнёту, разбурэннем гаспадаркі, як у выніку антыфеадальнай, нацыянальна-вызваленчай барацьбы, так і знешніх войнаў. Аднаўляць разбураную гаспадарку пачалі з раздачы зямлі сялянам і перавод іх на грашовы і натуральны аброк. Вяртаецца паншчына і павялічваюцца павіннасці. Мяшчане (жыхары гарадоў) павялічвалiся за кошт вольных сялян, уцекачоў і прыгонных. Да першай паловы XVIII магдэбургскае права мелі ўсе буйныя гарады.Саслоўе мяшчан складалася з заможных вярхоў, сярэдняга пласта і беднаты. Рамёствы і гандальУласныя карпарацыі рамеснікаў – цэхі.Пашыраўся гандаль як унутраны, так і знешні. Найбольш трывалыя сувязі былі з Расіяй, Польшчай, Левабярэжнай Украінай, Рыгай, з краінамі Заходняй Еўропы.У 1784 г. было завершана будаўніцтва канала Агінскага, які злучаў Нёман з Прыпяццю. У 1781 г. пачалося будаўніцтва Днепра-Бугскага канала.Такім чынам, сельская і гарадская гаспадарка Беларусі да сярэдзіны XVIII ст. была ў асноўным адноўлена.

24
Беларусь у час пауночнай вайны (1700-1721)
Паўночная вайна (1700–1721): Данія, Расія, Саксонія і Рэч Паспалітая - саюз супраць Швецыі.Ваенныя дзеянні распачаў Аўгуст II. Данія церпіць параженне ад Карла XII.Пасля адной бітвы пад польскім горадам, дзе рускія атрымалі перамогу, гал. шведскія войскі накіраваліся на Беларусь. Пры набліжэнні шведаў белэ насельніцтва хавала збожжа, жывелу. Шведскае войска галадала.Бітва паміж Левенгаўптам і Пятром І, які ўзначальваў атрад з 12 тыс. чалавек, - 1708 г. Шведы пацярпелі паражэнне. 27 чэрвеня 1709 наступленне шведаў пад Палтавай. Рус. армія атрымала бліскучую перамогу. Б. у выніку страціла 700 тыс. жыхароў, многія паветы былі спустошаны.

Культура Беларусi XVII-XVIII ст.
Находясь в составе РП, Бел. переживала кризис. Сейм 1668 под угрозой изгнания из страны запретил жителям переходить из каталич.в др.религии. Бел.лит-ра 16-18 в . становится все более светской и демокр. Самые известные произведение того периода – политические сатиры.«Прамова Мялешки», «Письмо к Обуховичу». Произошли изменения в поэзии, зарождение светской лирики, любовной . Семион Полоцкий – бел. и руск. писатель и просветитель , церковный деятель. Напечатал 2 сборника стихов «Ветроград многоцветный и Рифмологион. На бел. открывались православные братсие школы. Они являлись как центрами образования так и центрами книгопечатания. БАРОККО (Бернардинский и Иезуитский кастелы в Гродно). Черты барокко - и в православных храмах. В 30-х годах - Виленское барокко: легкость, пышность , обилие украшений. Расцвет барокко связан с деятельностью известного архитектора Глаубица: Перестройка Полоцкого Софийского собора, Могилевская Спасская церковь. В сер. 18 в. в архитектуре Бел. – РОККОКО: (дворцы Радзивила в Дятлове) ломанные линии, лепные украшения. 70-80гг. в архитектуре Бел. – классицизм: строгие формы, сдержанный декор.ИЗО: неск живописных школ- Могилевская, Палесская, Гродненская и Слуцко-Минская. Иконопись (плоскостное изображение уступало место объемному). «Рождение Божьей Матери». Светская живопись: картины по заказу магнатов. Портретные родовые галереи : Тышкевичей , Сапег, Радивилов. Театр. Школьный театр, связ. с орденом иезуитов: пьесы на библейские темы. Крепостные театры. В светской музыке 16-18 вв. - многолосовая песня лирического, поучительного/шуточного содержания. Муз.школы. Крепосных детей собирали со всех земель Радивилов, учили играть на скрипке, флейте и т.д. Оркестр Агинского - 106 инструментов. Расцвет декор-прикладного искусства (посуда Налибокской шкляной мануфаектуры, Слуцкие пояса( Ян Маджарский).

27

Рэформы у Рэчы Паспалiтай i яе падзелы. Паустанне пад кiраунiцтвам Тадэвуша Касцюшкi.
Узровень канца XVI застауся выш. адзнакай гаспадарчай i ваеннай магутнасцi краiны.Патрэбны рэформы, канцынтрацыя улады у руках манарха-дыктатара.Шляхта не жадала паступiцца сваiм усеуладзем.Вольны Сойм "дзякуючы" "лiберум вета" стау недзеяздольным. Прусiя,Аустрыя,Расiя –
выгадны слабы сусед. З 60-х гг XYIII РП - iнтэнсiуная рэфармацыйная дзейнасць. Рэформы Тызенгауза: на пауночным захадзе Беларусi - значная колькасць мануфактур,скасоуваецца шэраг прывiлей шляхты,арганiзуецца i працуе "адукацыйная камiсiя". У 1764 г. было уведзена абмежаванне на
ужытак права "лiберум вета",але ужо гэтыя рэформы прывялi да незадаволенасцi з боку магнатау якiя iмкнулiся як i раней панаваць у краiне. Грамадства расколата на варожыя групоукi,якiя шукалi падтрымкi у моцных суседзяу: Расii,Аустрыi,Прусii.Пачалi стварацца канфедэрацыi "узброенныея арганiзацыi": у 1767 г.у Слуцку i Тарунi ( Расiя i Прусiя).У адказ на гэта была створана канфедэрацыя у Бары ( Украiна 1768г).Пачалiся межусобныя войны.Расiя для абароны праваслауных увяла 40 тыс.вой-
ска,якое разбiла барскiх канфедэратау у 1771 годзе. 1772 – 1-шы падзел РП: Да Расii - Усходняя частка Б. (Полацк,Вiцебск,Ворша,Магiлеу,Рагачоу,Гомель).Але нават гэта не астанавiла варагуючыя магнацкiя групоукi.Выратаваць РП магла толькi цэнтралiзацыя.Такая спроба была зроблена у 1791, падчас прыняцця канстытуцыi РП - першай у Еуропе. Але час рэфармавання быу упушчаны. 1792 - Расiя накiравала у Польшчу 100 тыч. войска.Войскi РП панеслi паражэнне Опсай,Мiрам,Зельвай,Бярэсцем. РП капiтулiравала, канстытуцыя 1791 года была адменена. 1793 - Прусiя, Аустрыя i
Расiя ажыццявiлi 2-гi падзел РП.Да Расii адыйшлi землi Беларусi па лiнii Друя-Пiнск.Стала зразумела,што ад канчатковага падзелу РП можа выратаваць рашучае супрацiуленне аб''яднанага грамадства. Паустанне 1794г. на чале з Тадэвушам Касцюшкам.Але атрады Касцюшкi не вытрымалi удары рускiх на чале з Суворавым: занялi Варшаву. 1795 года Расiя,Прусiя, Аустрыя - 3-цi падзел
РП: уся тэр. Б. далучана да Расiйскай iмперыi.Сяляне,гараджане спакойна успрынялi далучэнне да Расii.Новыя парадкi заусёды неслi у сябе надзею на лепшую будучыню,на мiрнае жыццё.

28

Уключэнне Беларусi у склад Расiйскай iмперыi, асноуныя напрамкi палiтыкi рускага урада на далучаных землях Беларусi у канцы XVIII – пачатку XIX ст.
В результате 3-ех разделов РП. к России были присоеденены Бел. земли. Царизм осуществил ряд мер. 1796 - террит.-админист-я реформа: деление на Губерни и паветы, образованы 3 губерни: Бел.губерня с Витебском , Минская с Минском, Литовская с Литвой. 1772 население приводилось к присяге, кто отказывался - должны покинуть тер. Рос. Империи,за 3 месяца продав свою недвижимость. Большинство дворян присягали Екатерине. На присоед-х бел. землях была ликвидирована власть крупных феодалов. Они были лишены права иметь свои войска и крепости. Указы о упорядочении жизни еврейсеого народа на наш. Тер: им запрещалось жить в сельск. местн. и заниматься с/х. 1801 - еще одна админ.- тер. Реформа: на Бел. образов. 6 губернь: Могилевская, Витебская , Смоленская , Виленская , Минская и Гродненская. Русское землепользование.Состояние бел.крест.ухудшилось.Они были переведены на общий тип налогообл-я, но денежная рента и гос. налоги на бел. до 1811 собирались серебром. На Бел. введена рекрутская повинность (мужчины от 19 до 35 лет). На бел. прекращались действия Магдебурского прав. Политика Русификации. Подавление восстания 1820-1821 - закрыт Виленский универс., а в 1863 -1864 – закрыт горе- горецский сельскохоз. институт. 1840 - отмененено действие статута и запрещено употребление в официальном документе название Литва и Беларусь, вместо них- северо-зап. край .

29

Грамадска-палiтычны рых у Беларусi у канцы XVIII – першай палове XIX ст. Змены у палiтыцы рускага урада у адносiнах да Беларусi.
Ликвидация гос-венности РП и ВКЛ, события войны - влияние на развитие общ мысли Б. 18-19в- период зарождения бел.-нац. освоб. движения за освобождение бел нрода из-под колониального гнета. 2 этапа: 1) 1794 -1863 движение в основных рамках польского нац. освоб. процесса.2) 1863 -1918 движение осознавало бел. интересы, соц. базой была мелкая шляхта и духовенство, за независ-ть от Польши. 1817 студенты Виленского универс. А.Мицкевич, Ян Чачот организ-ли «товарищество филаматов» (любители наук). Позднее от них отделилось товарищество филаретов (любители добродетели). Просуществовали недолго и были закрыты. 1830, Варшава – шляхецк. Восстание (из-за желания Ник. I задушить Бельгийскую революцию), охватило всю Польшу. 2 лагеря: консервативный и демократич. Восстание на Б. и Литве началось в марте 1831: шляхта, мещане, крестьяне и дух-во. Пик восстания - битва за Вильню 19 июля 1831.Повстанцы потерпели поражение и отступили.К концу августа восстание на Бел.было =полностью подавлено.8 сентября 1831 русская армия вступила в Варшаву - автономия Польши отменена. В окт. 1831 царское правит-во - разбор шляхты: кто не имел документов переводились в однодворцев. Поражение восстания, репрессии - движение все более революционизировалось. Значит. роль в движении – демократич. тов-во. 1-ая пол.19в. явилась периодом бел.нац.-освобод.движения против ассимиляции бел. народа как в колонизации так и русификации. После восстания 1830 на Бел. зародилось революц демократич движение.

30
Абвастрэнне мiжнароднага становiшча у Еуропе у пачатку XIX ст. Беларусь у вайне 1812 г.
12 чэрвеня 1812 600-тыс-я армiя Напалеона без аб"яулення вайны уступiла у межы Расiйскай iмперыi, на землi Беларусi i Лiтвы.16 чэрвеня была занята Вiльня, 24 - Мiнск. Для апалячанай бел. шляхты франц. войскi - вызваляльнiкi ад рускiх захопнiкау. Напалеону у межах Лiтвы i Беларусi супрацьстаялi 2 рускiя армii: 1-ая (127 тыс.) - Барклая дэ Толлi (штаб у Вiльнi); 2-ая (45 тыс.) - Баграцiёна (Ваукавыск). Пры такiх суадносiнах сiл, разрозненныя рус. армii не маглi даць генеральную бiтву Напалеону. Гал. задача: рус. армiй на першым этапе вайны: аб"яднанне 1 i 2 рускiх армiй без разгрома паасобку. Рус. армiя - абаронныя баi. Значныя бiтвы на бел.: ля мястэчка Мiр(27- 28 чэрвеня ),ля мястэчка Раманава (2 лiпеня),ля вёскi Салтанаука (11 лiпеня), ля мястэчка Астроуна ( 13 лiпеня 1812 года ). Да жнiуня =уся тэр. Б. была захоплена Напалеонам. Адносiны насельнiцтва Б. былi неадназначнымi. Сяляне i гараджане: i рускiе, i французскiя - прышлыя, прыгнятальнiкi, прымушалi працаваць на пана,плацiць велiзарныя падаткi, забiралi апошняе. Але руск. улада давала магчымасць селянiну жыць у мiрных умовах. Французы прынеслi вайну. Стварэнне партызан. атрадау, камандзiры =мясцовыя жыхары. Напалеон аставiу на Беларусi 100-ты сячнае войска. Шляхта i магнаты Б. вiталi французау i паступалi на службу у iх армiю, прывiлеi шляхты захоувалiся. Напалеон абяцау магнатам Б. аднауленне ВКЛ у межах РП. Кастрыч. 1812, адступленне войск Напалеона з Масквы. Французы адступалi у напрамку Ушачы-Лепель-Чашнiкi. 26 кастр. рускае войска уступiла у Вiцебск, 4 лiстапада вызвалiлi Мiнск, 9- Барысау, 12 - Магiлёу. 14-15 лiстапада каля вескi Студзенкi, на поунач ад Барысава,адбылася самая значная бiтва гэтай вайны: загiнула =20 тыс. французау. Праз Бяразiну пераправiлася не больш 60 тыс. 24 лiстапда Напалеон пакiнуу армiю i ад'ехау у Парыж. 8 снежня рус. армiя без бою заняла Гародню. Да Немана дайшло =30 тыс.франц.,што было катастрофай для Напалеона. Спаленыя, разрабаваныя гарады, мя¬стэчкi,вескi. Холад,голад,хваробы - масавая пагiбель людзей. Мiнску 1811 - 11 тыс чалавек, 1812 - 3480. 1816 колькасць мужчыц. насель-ва ад 1811 г. скарацiлася на 73 тыс. у Магiлеускай вобл., на 37 тыс., у Вiцебскай. Пасяуныя плошчы скарацiлiся напалову. Цар,дараваушы здраду мясцовых памешчыкау, нiчога не зрабiу для сялан, што змагалiся, а прыгон у бел. весках пасля вайны 1812 рэзка узмацнiцнiуся.

32
Абвастрэнне эканамiчных супярэчнасцей у Расii у сярэдзмне XIX ст. Буржуазныя рэформы 60-70 гг. XIX ст. i асаблiвасцi iх правядзення у Беларусi.
Рэформа 1861 лiквiдавала прыгоннае права. Аднак гэтага было не дастаткова. Былi патрэбны iншыя рэформы. У 60–70-я гады ўрад - шэраг пастаноў аб правядзеннi рэформ: земскай, судовай, гарадской, ваеннай, у галiне народнай адукацыi i друку. Самай радыкальнай была судовая рэформа (1864): нязменнасць суддзяў, незалежнасць суда ад адмiнiстрацыi, вусны характар, спаборнасць i галоснасць судовага працэсу. Пры разглядзе крымiнальных спраў прадугледжваўся ўдзел у судовым працэсе прысяжных засядацеляў, ствараўся iнстытут адвакатаў. На Б. судовая рэформа пачалася толькi ў 1872 з увядзення мiравых судоў. Земская рэформа, (1864) прадугледжвала стварэнне ў паветах i губернях выбарных устаноў для кiраўнiцтва мясцовай гаспадаркай, народнай асветай, медыцынскiм абслугоўваннем насельнiцтва i iнш.справамi непалiтыч. характару. На Б. была праведзена гарадская рэформа (прынята 1870,пачалася 1875): прынцып усесаслоўнасцi пры выбарах органаў гарадскога самакiравання,права выбіраць і быць абранымі ў гарадск. думу атрымалі тыя, хто плаціў гарадскія падаткі.Рэфармаванне армii 1862, утвораны 15 ваенных акруг, скарочаны тэрмiн службы да 7–8 гадоў. 1874 г. з была увядзена усеагульная воiнская павiннасць.Буржуазны характар насiлi школьная (1864 г.) i цэнзурная(1865 г.) рэформы. Школа абвяшчалася ўсесаслоўнай. Новы цэнзурны статут значна пашыраў магцымасцi друку.

33
Паустанне у Польшчы i Беларусi у 1863-1864 гг. Яго вынiкi i значэнне.
З часоў падзелу РП польскі патрыятыч. рух не даваў спакою рас. уладам, ён падзяліўся на дэмакратаў (за паўстанне) і лібералаў – (за мірныя сродкi барацьбы). Хто за паўстанне - “чырвоныя”: правыя (стаўка на шляхту, сялянам зямля за кошт яе частков. канфiскацыi ў памешчыкаў пры абавязковай грашовай кампенсацыi) i левыя (разлiчвалi на сялянскую рэвалюцыю). Працiўнiкi паўстання -“белыя”, =памешчыкi, сярэдняя буржуазiя, частка iнтэлiгенцыi. 1861, Варшава - з разнастайн. рэв-х груповак = паўстанцкi гарадскi камiтэт.“Левых” ў Б. ўзначальваў Канстанцiн Калiноўскi з сям’i збяднелага шляхцiца Гродзенск.губернi, скончыў Пецярбургскi ўнiверсiтэт. 1861 стварыў у Гродне нелегальную рэв-ю арганiзацыю з разначыннай iнтэлiгенцыi. 7 нумароў падпольнай рэв. газеты на бел. мове “Мужыцкая праўда”.Праграма паўстання: Польшча абвяшчалася незалежнай краiнай з роўнымi правамi ўсiх яе грамадзян перад законам, дазвалялася дзейнасць ўнiяцкай царквы, планавалася перадаць сялянам iх зямельныя надзелы ў поўнае ўладанне, а памешчыкам выплацiць кампенсацыю з дзяржаўнай казны.1863 ў Б. - першыя паўстанцкiя атрады з Польшчы. Паўстанне 1863–1864 - ва ўмовах правядзення аграрнай рэформы ў Расii. У чэрвенi 1863 ў Вiльню вярнуўся К. Калiноўскi, а ў лiпенi ён стаў старшынёй Вiленскага аддзела. Да канца лета ў руках К. Калiноўскага сканцэнтравалася ўсё кiраўнiцтва паўстанцкiмi атрадамi на тэрыторыi Лiтвы i Беларусi. Аднак выратаваць паўстанне ўжо не удалося.

34
Навукова-тэхнiчны прагрэс i яго уплыу на сацыяльна-эканамiчнае развiццё Беларусi у другой паловеи XIX ст.
После отмены креп. права - основа экономики Б. - с/х. Капитализм в с/х развивался благодаря росту промышленности. Специализация на техн.культурах(лен). Расширение крестьянства. Росло кол-во безземельных. Богатые крестьяне вели свое хоз-во при помощи наемной. Пром-ть Б. - в направлении переработки местного и с/х сырья. 1860 - на Б. 140 мануфактур,76 фабрик и заводов и 20тыс. ремес-х мастерских. К к 19в. кол-во фабрик и заводов достигает 1137. Спичечная фабрика в Борисове , табачная в Гродно. К концу 19в. происходит снижение кол-ва дворян среди промышленников и растет число купцов и мещан среди них. В Городах Б. проживало 655 тыс. человек около 500 тыс. в местечках. Процессы градообразования быстрее шли в центре и на западе Б., что связано с ж/д строительством, связями этих территорий с иностранными рынками. Происходит изменение и в торговле края. Осн. сословие - купечество . Изменяется структура торговли, теряют свое значение кирмаши, активизируется торговля в магазинах и лавках. Отмена крепостного права повлекла за собой , более быстрое развитие с/х, способствовала осуществлению земской, судебной, школьной, военной реформе городского самоуправления; более быстрому развитию капитолизма в с/х и промышленности. На Б. памешчыцкае землеўладанне пераважала. Сялянскiя надзелы былi значна меншымi.Пераход да капiталiстычнага земляробства на Б. - паступова. На змену прыгоннiцтву спачатку - змешаная сiстэма гаспадаркi. Пасля 1861 с/г Б. ўсе шырэй уцягвалася ў рыначныя сувязi. Шмат памешчыцкiх гаспадарак перайшло на капiталiстычны шлях развiцця. Разам з тым, многiя памешчыкi самi не вялi гаспадарку i сдавалi зямлю ў арэнду.У першыя два дзесяцiгоддзi пасля рэформы важнейшай галiной гандлёвага земляробства - вытворчасць збожжа. У вынiку сусветнага аграрнага крызiсу 80–90-х гг. цэны на яго рэзка панiзiлiся. Гэта прымусiла бел. памешчыкаў пераходзiць на вытворчасць такiх прадуктаў, якiя давалi большы прыбытак. У 90-я гг. гал. галiной у с/г Б. - малочная жывёлагадоўля. Пашырэнне вытворчасцi тэхнiчных культур (бульба). Прамысловае садаўнiцтва i агароднiцтва. У прамысловасцi Б. - працэс пераходу ад ручной працы да машыннай. Рамяство i мануфактуру паступова выцясняе капiталiстычная фабрыка.Значна адставала Беларусь ад Расii па ўзроўню канцэнтрацыi вытворчасцi. Дробныя прадпрыемствы складалi на Беларусi асноуную частку усiх фабрык i заводаў. Запалкавая i папярова-кардонная вытворчасць, кафляныя i шклозаводы. Стварэнне густой сеткi чыгуначных дарог.Важную ролю ў эканомiцы Беларусi адыграваў рачны транспарт.

35
Грамадска-палiтычны рух у Беларусi у другой паловеи XIX.
Пасля падаўлення паўстання 1863–1864 гг. на Беларусi адбыўся рэзкi спад сялянскiх выступленняў i на працягу наступных 40 год сялянскi рух не дасягаў таго ўзроўню. Рэв. рух на Беларусi пачаў адраджацца ў сяр. 70-х. З самага пачатку ў народнiцтве iснавалi дзве плынi – рэв. (за сялянскую рэв-ю) i рэфарматарская.(за пераход да сацыялiзму шляхам рэфармавання iснуючага ладу Расii). Народнiцкi рух на Б. быў звязаны з агульнарасiйскiм. Выступленняў рабочых на Беларусi было ня шмат. Толькi ў 90-я гады назiраецца ўздым барацьбы. Паступова рабочы рух набывае ўсе большую арганiзаванасць i ў канцы ХIХ ст. вылучаецца ў самастойную плынь. У дугой палове 80-х–п.90-х гг. у нек. гарадах - арганiзаваны гурткi, у якiх вывучалiся працы К. Маркса, Ф. Энгельса i iх паслядоўнiкаў. Аднак ужо з сярэдзіны 90-х гадоў у сацыял-дэмакр. руху Расіі адбываюцца значныя змены. Пачынаецца пераход да масавай эканамічнай і палітычнай агітацыі.

36
Культура Беларусi XIX ст. Гiстарычныя умовы фармiравання беларускай нацыi.
Асветніцтва і рамантызм. К. XVIII-10-я гг. XIX эпоха Асветніцтва ў Б.: заклікі да пераўтварэння грамадскага ладу на разумных. = з 10-х гг. XIX ст. у культуры Беларусі ўзнікаюць парасткі новага ідэйнага і мастацкага напрамку - рамантызму. У Заходняй Еўропе рамантызм узнік раней: расчараванне вынікамі фр. буржуазн. рэв-i к. XVIII ст. У процівагу асветніцка-рацыяналізму светапогляд эпохі рамантызму прасякнуты сцвярджэннем перавагі духоўнага пачатку над розумам. Выяўленчае мастацтва: класіцызм і рамантызм. Класіцызм - афіцыйны стыль, прытрым-ся Пецярбургская акадэмія мастацтваў, аднак пранікаюць і эл-ы рамантызму (Іосіф Аляшкевіча, бел., жыў у Пецярбургу, часта прыязджаў у Б., дзе стварыў шэраг партрэтаў (партрэт А. Чартарыйскага)). Валенцій Ваньковіч, рамантызм, яго майстэрня ў Мінску была цэнтрам, вакол якога групаваліся лепшыя мастацкія сілы горада. Стварыў шэраг іх партрэтаў у стылі рамантызму («Міцкевіч на скале Аюдаг» - рамантычн. Партрэт). Ян Дамель пакінуў значны след =ва ўсіх жанрах выяўленчага мастацтва, ас. - у гістарычным («Смерць князя Панятоўскага», «Смерць Глінскага ў няволі», «Вызваленне Т. Касцюшкі з цямніцы», «Адступ-ленне французаў праз Вільню ў 1812 г.») Класічныя творы - Іван Хруцкі (за нацюрморт «Кветкі і садавіна» атрымаў званне акадэміка.) Шмат нацюрмортаў, пейзажаў і партрэтаў. Класіцызм ў архітэктуры. Адмаўляліся ад складанасці і заблытанасці барока і ракако. Пачалі выкарыстоўвацца выразныя геаметрычныя формы. Распаўсюджанне - антычная ордэрная сістэма і простыя дэкаратыўныя ўпрыгожванні. Iнтэнсіўнае развіццё горадабудаўніцтва. Новыя тыпы будынкаў: правільныя абрысы. Горадабудаўніцтва станавілася дзярж.справай. У п. XIX - планы забудовы звыш 40 беларускіх гарадоў. Петрапаўлаўскі сабор у Гомелі, 1809- 1819: ідэі класіцызму атрымалі перавагу над традыцыямі будаўніцтва праваслаўных храмаў. Палацава-сядзібнае будаўніцтва: ад невялікіх сядзіб дробнай шляхты да манументальных пабудоў буйных магнатаў. Го-мельскі, Жыліцкі, Сноўскі (Нясвіжскі раён) палацы. Пры гэтых збудаваннях =ствараліся паркі ў стылі рамантызму, аздобленыя штучнымі гротамі, каскадамі, руінамі. Класіцызм панаваў да сярэдзіны XIX ст. Альтэрнатывай класіцызму выступаў рамантызм, які праявіўся пераважна ў пейзажна-паркавым мастацтве.

37
Беларусь на рубяжы XIX-XX. Грамадска-палiтычны i нацыянальна-вызваленчы рух
Пасля падаўлення паўстання 1863–1864 гг. на Беларусi адбыўся рэзкi спад сялянскiх выступленняў i на працягу наступных 40 год сялянскi рух нiколi не дасягаў таго ўзроўню.Арганiзаваны рэвалюцыйны рух на Беларусi пачаў адраджацца толькi ў сярэдзiне 70-х гг.З самага пачатку ў народнiцтве iснавалi дзве плынi – рэвалюцыйная i рэфарматарская. Прадстаўнiкi першай асноўным сродкам дасягнення сваiх мэт лiчылi сялянскую рэвалюцыю. Памяркоўныя народнiкi хацелi перайсцi да сацыялiзму шляхам паступовага рэфармавання iснуючага ладу Расii.Народнiцкi рух на Беларусi быў iдэйна i арганiзацыйна звязаны з агульнарасiйскiм.Тым не меньш, выступленняў рабочых на Беларусi было ня шмат. Толькi ў 90-я гады назiраецца ўздым барацьбы. Паступова рабочы рух набывае ўсе большую арганiзаванасць i ў канцы ХIХ ст. вылучаецца ў самастойную плынь.У дугой палове 80-х – пачатку 90-х гг. у некаторых гарадах Беларусi былi арганiзаваны гурткi, у якiх вывучалiся працы К. Маркса, Ф. Энгельса i iх паслядоўнiкаў.Аднак ужо з сярэдзіны 90-х гадоў у сацыял-дэмакратычным руху Расіі адбываюцца значныя змены. Пачынаецца пераход ад вузкай гуртковай прапаганды марксізму да масавай эканамічнай і палітычнай агітацыі.

39
Сацыяльна-эканамiчнае i палiтычнае становiшча Беларусi у пачатку XX ст.
К. XIX – п. XX – час стварэння і станаўлення палітычных партый. Сярод сацыял-дэмакратаў шматнац. зах. губерняў - тэндэнцыя да стварэння раб. арганiзацый па нац. прыкмеце. У Расii ствараюцца буйныя сац.-дэмакр. арганiзацыi. Неабходнасць аб’яднання сац.-дэмакратаў у адзiную партыю.Летам 1903 за мяжой адбыўся ІІ з’езд РСДРП. Ён прыняў праграму у якой абвяшчалася пралетарская рэвалюцыя, заваяванне дыктатуры пралетарыяту і пабудова сацыялізму. Раскол РСДРП. Рэв. частка сац.-дэмакратаў - бальшавікі, рэфармісцкi накірунак – меншавікі.У 1902 прыхiльнiкi iдэй народнiцтва -Партыя сацыялiстаў-рэвалюцыянераў (эсэраў) – за звяржэнне самадзяржаўя, знiшчэнне памешчыцкага землеўладання i ўстанаўленне ў Расii федэратыўнай дэмак. рэспублiкi.Бел. нац. плынь. 1902 - п. 1903 аформiлася Бел. рэв. грамада (БРГ). На I з’ездзе 1903 БРГ прыняла праграму, дзе называла сябе сац.-палiтыч. арганiзацыяй бел. працоўнага народа. Тэарэтычныя погляды БРГ = iдэi рэв. дэмакратызму i народнiцтва: за звяржэнне самадзяржаўя, знiшчэнне капiталiзму i ўсталяванне дэмакратычнага ладу, прызнавала правы народаў Расii на аўтаномiю.

40
Абвастрэнне супярэчнасцей памiж краiнамi Еуропы у пачатку XX ст., развязванне першай сусветнай вайны. Ваенныя дзеяннi у Беларусi.
Первая мировая началась 19 июля 1914: обострение противоречий между двумя болками капиталистич-х гос-в, вед-х борьбу за сферы влияния.Молодые быстроразв-ся страны (США, Германия, Япония) опоздали к разделу колоний и рынков сбыта, стремились наверстать. Старые колониальные гос-ва (Англ., Фр.)пытались сохранить своё. Тройственный союз: Герм., Австро-Венгр., Италия пртив Антанты (Фр., России, Англ + после 1915 Италия). Германия стремилась также экономически подчинить Россию. Австро-Венгрия напала на Сербию. Россия объявила мобилизацию. Германия объявила в . России. Русские почти разгромили Венгрию, но дрлжны были помочь союзникам с Германией. 1915: решающ. фронт – рус.-герм. Русские вынужд. оставить Галицию, пораженире на австро-герм. фронте, нападение на рус. армии в Польше. Отступление, потери. Фронт імкліва набліжаўся да Беларусі. Значн. частка тэр-рыі Б. апынулася пад герм. акупацыяй. На ўсход рушылi бежанцы з Польшчы, Літвы і зах. Беларусі. На захопленай Германіяй тэрыторыі Б.ўводзіліся ваенн. павіннасці: ўсё насельніцтва прыфрантавой паласы. Масавыя рэквізіцыі жывёлы, прадуктаў. Рэквізіцыі і прымусовыя работы праводзілі і герм. ўлады. Акупанты забіралі ў сялян жывёлу, прадукты, адзенне, прымушалі выконваць павіннасці. Больш паловы працаздольных мужчын бел. вёскі - мабілізавана і адпраўлена на фронт.З-за заняпаду с/г =перасталі паступаць на рынак прадметы першай неабходнасці.З 1915 на Б. - нарастанне рабоч. руху: асноўн. патрабаванне стачачнікаў - павышэнне зарплаты. Масавага рабочага руху не было.Сялянскі рух – разгром памешчыцкіх маёнткаў, харчовых магазінаў і лавак.Узраслі сялянскія хваляванні ў 1915. Паражэнні рас. арміі 1915, няўдачы баявых дзеянняў 1916, людскія страты - нездаволенасць салдат. У войсках успыхнулі хваляванні: дрэнн. забеспячэннем прадуктамі і абмундзіраваннем, недахоп зброі і боепрыпасаў. Дэзерцірства. 1916 - паўстанне салдат, казакоў і матросаў на размеркавальным пункце ў Гомелі ў сувязі з арыштам аднаго з казакоў. Паустанцы былі жорстка пакараны. Але спыніць працэс разлажэння арміі ўжо было нельга, яна паступова станавілася небаяздольнай. Царизм ещё пытался удержать власть. Даже в верхах создался заговор пртив проходимца-царского советчика Г. Распутина, без кот. царь =не принимал решений. Убийство осущ, но это не спасло Рос. от новой рев-и.

41
Лютауская (1917) рэвалюцыя у Расii i Беларусi. Беларускi нацыянальны рух у 1917 годзе.

На захопленай Герм. тэрыторыі вядомыя бел. дзеячы выступілі з ідэяй стварэння канфедэрацыі ў форме Вялікага княства.Аднак гэта не ўдалося. Герм. ўрад не быў зацікаўлены ў такой дзяржаве. 1916 герм. загад аб школах акупіраванага краю бел. мова - раўнапраўнай з польскай, літоўскай і яўрэйскай. Бел. нац. рух значна ажывіўся.Гал. цэнтры бел. нац.руху - Петраград, Масква і інш. Некалькі рэв. газет, нядоуга існавалi.Далейшае развіццё бел. нац. руху стала магчымым толькі ў выніку перамогі Лютаўскай рэв-і.Лютаўская рэв-я звергла рас. манархію, адкрыла шлях да дэм. развіцця Расіі. Рэв-я была буржуазна-дэм. Звяржэнне самадзяржаўя. Пачалі стварацца Саветы, якія і сталі органамі ўлады. Большасць у Саветах склалі меншавікі і эсэры.Двоеўладдзе. Бел. рабочыя, сяляне, салдаты віталі пралетарыят Петраграда і выказалі намер падтрымаць рэвалюцыю. Саветы ў Б. прызнавалі кіруючую ролю Петраградскага Савета рабочых і салдацкіх дэпутатаў. Разам з тым яны прызнавалі і Часовы ўрад. 6 сакавіка 1917 часовы ўрад перадаў уладу ў губернях і паветах сваім камісарам, якія выконвалі функцыі губернатараў. У першыя дні рэвалюцыі пачалі стварацца прафсаюзы, якія павялі барацьбу за паляпшэнне эканамічнага становішча працоўных, скарачэнне рабочага дня, павелічэнне зарплаты і інш.Рэв-я паклала пачатак дэмакратызацыі войска.7–17 красавіка 1917, Мінск - І з’езд ваенных і рабочых дэпутатаў армій і тылу Зах. фронту. З’езд прызнаў неабходным для Расіі працягваць вайну з мэтай абароны рэвалюцыі. 20 красавіка 1917, Мінску - з’езд сялянскіх дэпутатаў. Дэлегаты з’езда выступілі за пераход усёй зямлі ў агульнанародную. Лютаўская буржуазна-дэм. рэв-я - пачатак дэм. развіцця Расіі, Б., адкрыла шлях да эканамічнага і сац. прагрэсу краіны.

42
Кастрычнiцкая (1917) рэвалюцыя у Расii, усталяванне савецкай улады у Беларусi.
У народзе узраслi антыурадавыя настроi.Гэта спрыяла бальшавiкам ажыццяуляць курс 6 з''езда РСДРП(б) на узброенае паустанне. Праводзiць сваiх прадстаунiкоу у Саветы. Але у Б. бальшавiкi мелi большасць толькi у Мiнскiм i Гомельскiм Саветах.Сялянскiя саветы: большасць пад уплывм эсэрау i БСГ.Бальшавiцкая арганiзацыя на Бел. на 95% -з салдат. Магчымасць разгарнуць падрыхтоуку узброеных фармiраванняу (Чырвонай гвардыi) для захопу улады. 25 кастрычнiка 1917 года рабочыя, салдаты пад кiраунiцтвам ЦК РСДРП(б) зверглi Часовы урад. 26 кастрычнiка Другi Усерасiйскi з''езд Саветау абвясцiу савецкую,прыняу Дыкрэт аб мiры i Дыкрэт аб зямлi.Быу утвораны Часовы рабоча-сялянскi урад (СНК) на чале з Ленiным. Апоуднi 25 кастрычнiка бальшавiкi Мiнска атрымалi павед-не аб перамозе паустання у Петраградзе. Мiнскi Савет абвясцiу сябе уладай.Па яго указаннi з турмы былi вызвалены салдаты арыштаваныя за антыурадавыя выступленнi.З iх быу арганiзаваны Першы рэва-
люцыйны полк. Створаныя бальшавiкамi ваенна-рэвалюцыйныя камiтэты (ВРК) абапiралi-
ся на салдацкiя масы.ВРК Зах. фронту узначалiлi бальшавiкi Кнорын,Ландар,Мяснiкоу. Процiдзеянне бальшавiкам у Мiнску аказау Камiтэт выратавання, на чале з меньшавiком Калатухiным: увеу у Мiнск
Кауказкую дывiзiю i прад'явiу Мiнскаму Савету патрабаванне улады у горадзе i на Заходнiм фронце. Мiнскi Савет вымушан пайсцi на часовы кампрамiс з Камiтэтам выратавання. Да бальшавiкоу Мiнска падаспела дапамога (браняпоезд)i суадносiны змянiлiся на карысць бальшавiкоу. ВРК распусцiу Камiтэт выратавання, Калатухiна арыштавалi, распусцiлi Саветы у якiх не мелi большасцi i правялi iх перавыбары- устанауленне сваей дыктатуры. Вярхойным галоунакамандуючым прызначаны прапаршчык Крыленка. Склiкалi з'езды, у Мiнску саветау рабочых i сялянскiх дэпутатау Зах.вобласцi...
Яны: вiталi устанауленне Савецкай улады i выказалi падтрымку.26 лiстапада трыма з'ездамi быу утвораны Выканаучы Камiтэт Зах. вобласцi i фронту - Аблвыканкамзах. Старшыня -Рагозiнскi. Старшыней Савета народных камiсарау Беларусi – Ландэр. У лютым 1918 года бальшавiкi амаль завяршылi арганiзацыю Савецкай улады у губернях, паветах i воласцях. Саветы сталi адзiнымi паунапраунымi органамi улады. Рэв. пераўтварэнні і ў вёсцы: канфіскацыя ўсёй зямлі.У канцы кастрычніка 1917 г. былі ажыццёўлены меры, накіраваныя на паляпшэнне становішча працоўных Б.
Пастанова аб устанаўленні 8-гадзіннага рабочага дня.Такім чынам, перамога Кастрычніцкай рэвалюцыі і ўстанаўленне савецкай улады паклалі пачатак рэвалюцыйным пераўтварэнням ва ўсіх сферах грамадскага жыцця бел. народа.

43
Беларусь падчас нямецкай акупацыi (люты-снежань 1918) Абвяшчэнне БНР
1-шы Усебеларускi з'езд а- 5-7 снежня 1917 у Мiнску, 1872 дэлегаты ад усiх 5-цi губерняу Бела-
русi, меу права вырашаць пытаннi аб стварэннi краевай улады.Была абрана Рада i фактычна аб'яулены па-за законам Аблвыканкомзах. Бальшавiкi з дапамогай зброi разагналi з'езд (17 снежня).Трэцi Усерасiйскi з''езд Саветау адобрыу дзеяннi бел.бальшавiкоу. 18 снежня 1917 тайна у дэпо Лiбава - Роменскай чыгункi адбылося паседжанне Прызiдыума Усебел. з''езда. Абраны выканаучы камiтэт ( 17 чал.) начале з Тамашом Грыбам.Ва умовах развалу фронта бальшавiкi не здолелi арганiзаваць абарону Б.У ноч на 19 лютага 1918 года бальшавiкi уцяклi з Мiнска.Уладу у свае рукi узяу Выканкам Усебеларускага з'езду.21 лютага 1918 года Выканкам звярнууся да народа Б.з 1-шай Устауной граматай: абвясцiу сябе часовай уладай i абявязауся склiкаць Усебеларускi Устаноучы з''езд. 9 сакавіка 1918 - пашыранае пасяджэнне выканкома Савета Усебеларускага з’езда: 2-я Устаўная грамата: Б. абвяшчалася Нар. Рэспублікай.Аднак не былі дастаткова акрэслены сац.-паліт. задачы. 25 сакавіка 1918 Рада, Устаўная грамата, павінна была завяршыць працэс самавызначэння і канстытуіраваць утварэнне бел. нац. дзяржаўнасці. Абвяшчэнне незалежнасці Беларусі.Найбольшую самастойнасць Рада БНР атрымала ў галіне культуры і адукацыі.Народны сакратарыят БНР атрымаў ад ням. камандавання некаторыя правы і ў галіне міжнароднай палітыкі. Рада БНР на закрытым пасяджэнні - тэлеграма Германіі, падзяка за вызваленне ад бальшавіцк. прыгнёту і анархіі: Раду пакінулі эсэры, меншавікі, яўрэйскія сацыялісты.Крызіс прывёў да расколу БСГ.Пасля вайны на вызваленай тэрыторыі Беларусі была адноўлена савецкая ўлада. Ствараліся яе органы: ваенныя саветы, рэвалюцыйныя камітэты, выканкомы Саветаў.Абвяшчэнне БНР – 1-шая спроба рэалізацыі бел. ідэі – нац.свядомасці, нац.-культ. адраджэння і нац. дзяржаўнасці.Аднак гэта быў першы крок барацьбы за бела. дзяржаўнасць. Незалежнасць і свабода, аб’яўленыя 1918 так і засталіся жаданнем.Рада БНР паспяхова займалася культ.-асветн. дзейнасцю.Дазвол на выданне 14 бел.-моуных газет i часопiсау.Адкрыты педiнстытут, бюро па напiсанню падручнiкау, таварыства "Асвета".У эканамiчнай вобласцi была арганiзавана Бел. гандлевая.Пасля лiстападаускай 1918 года рэвалюцыi у Германii Савецкi урад дэнансавау Брэсцкi мiрны дагавор i рушыу Чырвоную Армiю на Захад. Не маючы уласных войск,Рада БНР не змагла аказаць супрацiуленне.Многiя члены Рады БНР вумушаны былi пакiнуць Мiнск.Няудала завяршылася 1-ая спроба арганiзацыi бел. дзяржаунасцi.Рада БНР зрабiла значны уплыу на рост нац.самасвядомасцi
38
Уплыу 1905-1907 гг. На лёс i духоунае абуджэнне беларускага народа.
Рев. ситуация: кризис, бедственное положение.Пропаганда рев.-дем. партий. Поражение царизма в русско-яп. войне,недовольство политикой широких масс. Начало: стачка рабочих Путиловского завода (3 янв. 1905). 7 января – стачка стала всеобщ (ок. 150 тыс. чел). За установление минимума зарплаты, отмену сверхурочных работ, 8-часовой день. Совещание предпринимателей Петербурга отвергло.
Прошение к царю (об амнистии полит. заключенным, подъёме зарплаты, прекращении войны).Вс, 9 янв.– к зимнему дворцу, с детьми, жёнами, иконами. Расстреляны. Волна гнева. Массовые стачки и демонстрации. «Долой самодержавие!». Белорусы поддержали: ок. 30 городов, =34. тыс. чел. Инициаторы =местные орг-и РСДРП, Бунда, эсеров, БСГ. Апрель-июнь: на Б. бастует ок. 56 городов и 100 тыс чел. Крестьянские выступления, учащихся за демократизацию. Ник. II – 6 августа «Манифест» о введении в Р. парламента. Но права голосования лишались малоимущие слои. Большевики – агитация на восстание пртив царизма. Октябрь, Москва: ж/д забастовка. Стачки слились во Всероссийскую полит. стачку. БСГ: «Наша доля, нiва». Новый «Манифест» царя: расширен круг избирателей, свобода слова, печати... Демокр. партии продолжили борьбу: освобождение полит. заключенных, свержение самодержавия. Расстрелы. Буржуазия – за сохр-е самодержавия, отряды черносотенцев (убивали революц-в). Восстание матросов в Кронштадте и Севастополе. Гродно, Бобруйск, Брест: солдаты.Большевики за вооружённое восстание, эсеры, Бундт – не поддержали. Подавление декабрьского восстания. Новая дума (больш-во - помещики). 3 июня 1907 праительство арестовало членов соц-дем. фракции – гос. переворот = конец рев-и. 1-я бурж.-демокр. р-я в России закончилась поражением. Но трудящиеся добились нек. успехов: повысилась зарплата, улучшились условия труда, сократился раб. день. Открылись школы на бел. языке, благоприят. условия для развития нац. культуры.

39
Сацыяльна-эканамiчнае i палiтычнае становiшча Беларусi у пачатку XX ст.
К. XIX – п. XX – час стварэння і станаўлення палітычных партый. Сярод сацыял-дэмакратаў шматнац. зах. губерняў - тэндэнцыя да стварэння раб. арганiзацый па нац. прыкмеце. У Расii ствараюцца буйныя сац.-дэмакр. арганiзацыi. Неабходнасць аб’яднання сац.-дэмакратаў у адзiную партыю.Летам 1903 за мяжой адбыўся ІІ з’езд РСДРП. Ён прыняў праграму у якой абвяшчалася пралетарская рэвалюцыя, заваяванне дыктатуры пралетарыяту і пабудова сацыялізму. Раскол РСДРП. Рэв. частка сац.-дэмакратаў - бальшавікі, рэфармісцкi накірунак – меншавікі.У 1902 прыхiльнiкi iдэй народнiцтва -Партыя сацыялiстаў-рэвалюцыянераў (эсэраў) – за звяржэнне самадзяржаўя, знiшчэнне памешчыцкага землеўладання i ўстанаўленне ў Расii федэратыўнай дэмак. рэспублiкi.Бел. нац. плынь. 1902 - п. 1903 аформiлася Бел. рэв. грамада (БРГ). На I з’ездзе 1903 БРГ прыняла праграму, дзе называла сябе сац.-палiтыч. арганiзацыяй бел. працоўнага народа. Тэарэтычныя погляды БРГ = iдэi рэв. дэмакратызму i народнiцтва: за звяржэнне самадзяржаўя, знiшчэнне капiталiзму i ўсталяванне дэмакратычнага ладу, прызнавала правы народаў Расii на аўтаномiю.

40
Абвастрэнне супярэчнасцей памiж краiнамi Еуропы у пачатку XX ст., развязванне першай сусветнай вайны. Ваенныя дзеяннi у Беларусi.
Первая мировая началась 19 июля 1914: обострение противоречий между двумя болками капиталистич-х гос-в, вед-х борьбу за сферы влияния.Молодые быстроразв-ся страны (США, Германия, Япония) опоздали к разделу колоний и рынков сбыта, стремились наверстать. Старые колониальные гос-ва (Англ., Фр.)пытались сохранить своё. Тройственный союз: Герм., Австро-Венгр., Италия пртив Антанты (Фр., России, Англ + после 1915 Италия). Германия стремилась также экономически подчинить Россию. Австро-Венгрия напала на Сербию. Россия объявила мобилизацию. Германия объявила в . России. Русские почти разгромили Венгрию, но дрлжны были помочь союзникам с Германией. 1915: решающ. фронт – рус.-герм. Русские вынужд. оставить Галицию, пораженире на австро-герм. фронте, нападение на рус. армии в Польше. Отступление, потери. Фронт імкліва набліжаўся да Беларусі. Значн. частка тэр-рыі Б. апынулася пад герм. акупацыяй. На ўсход рушылi бежанцы з Польшчы, Літвы і зах. Беларусі. На захопленай Германіяй тэрыторыі Б.ўводзіліся ваенн. павіннасці: ўсё насельніцтва прыфрантавой паласы. Масавыя рэквізіцыі жывёлы, прадуктаў. Рэквізіцыі і прымусовыя работы праводзілі і герм. ўлады. Акупанты забіралі ў сялян жывёлу, прадукты, адзенне, прымушалі выконваць павіннасці. Больш паловы працаздольных мужчын бел. вёскі - мабілізавана і адпраўлена на фронт.З-за заняпаду с/г =перасталі паступаць на рынак прадметы першай неабходнасці.З 1915 на Б. - нарастанне рабоч. руху: асноўн. патрабаванне стачачнікаў - павышэнне зарплаты. Масавага рабочага руху не было.Сялянскі рух – разгром памешчыцкіх маёнткаў, харчовых магазінаў і лавак.Узраслі сялянскія хваляванні ў 1915. Паражэнні рас. арміі 1915, няўдачы баявых дзеянняў 1916, людскія страты - нездаволенасць салдат. У войсках успыхнулі хваляванні: дрэнн. забеспячэннем прадуктамі і абмундзіраваннем, недахоп зброі і боепрыпасаў. Дэзерцірства. 1916 - паўстанне салдат, казакоў і матросаў на размеркавальным пункце ў Гомелі ў сувязі з арыштам аднаго з казакоў. Паустанцы былі жорстка пакараны. Але спыніць працэс разлажэння арміі ўжо было нельга, яна паступова станавілася небаяздольнай. Царизм ещё пытался удержать власть. Даже в верхах создался заговор пртив проходимца-царского советчика Г. Распутина, без кот. царь =не принимал решений. Убийство осущ, но это не спасло Рос. от новой рев-и.

41
Лютауская (1917) рэвалюцыя у Расii i Беларусi. Беларускi нацыянальны рух у 1917 годзе.

На захопленай Герм. тэрыторыі вядомыя бел. дзеячы выступілі з ідэяй стварэння канфедэрацыі ў форме Вялікага княства.Аднак гэта не ўдалося. Герм. ўрад не быў зацікаўлены ў такой дзяржаве. 1916 герм. загад аб школах акупіраванага краю бел. мова - раўнапраўнай з польскай, літоўскай і яўрэйскай. Бел. нац. рух значна ажывіўся.Гал. цэнтры бел. нац.руху - Петраград, Масква і інш. Некалькі рэв. газет, нядоуга існавалi.Далейшае развіццё бел. нац. руху стала магчымым толькі ў выніку перамогі Лютаўскай рэв-і.Лютаўская рэв-я звергла рас. манархію, адкрыла шлях да дэм. развіцця Расіі. Рэв-я была буржуазна-дэм. Звяржэнне самадзяржаўя. Пачалі стварацца Саветы, якія і сталі органамі ўлады. Большасць у Саветах склалі меншавікі і эсэры.Двоеўладдзе. Бел. рабочыя, сяляне, салдаты віталі пралетарыят Петраграда і выказалі намер падтрымаць рэвалюцыю. Саветы ў Б. прызнавалі кіруючую ролю Петраградскага Савета рабочых і салдацкіх дэпутатаў. Разам з тым яны прызнавалі і Часовы ўрад. 6 сакавіка 1917 часовы ўрад перадаў уладу ў губернях і паветах сваім камісарам, якія выконвалі функцыі губернатараў. У першыя дні рэвалюцыі пачалі стварацца прафсаюзы, якія павялі барацьбу за паляпшэнне эканамічнага становішча працоўных, скарачэнне рабочага дня, павелічэнне зарплаты і інш.Рэв-я паклала пачатак дэмакратызацыі войска.7–17 красавіка 1917, Мінск - І з’езд ваенных і рабочых дэпутатаў армій і тылу Зах. фронту. З’езд прызнаў неабходным для Расіі працягваць вайну з мэтай абароны рэвалюцыі. 20 красавіка 1917, Мінску - з’езд сялянскіх дэпутатаў. Дэлегаты з’езда выступілі за пераход усёй зямлі ў агульнанародную. Лютаўская буржуазна-дэм. рэв-я - пачатак дэм. развіцця Расіі, Б., адкрыла шлях да эканамічнага і сац. прагрэсу краіны.

42
Кастрычнiцкая (1917) рэвалюцыя у Расii, усталяванне савецкай улады у Беларусi.
У народзе узраслi антыурадавыя настроi.Гэта спрыяла бальшавiкам ажыццяуляць курс 6 з''езда РСДРП(б) на узброенае паустанне. Праводзiць сваiх прадстаунiкоу у Саветы. Але у Б. бальшавiкi мелi большасць толькi у Мiнскiм i Гомельскiм Саветах.Сялянскiя саветы: большасць пад уплывм эсэрау i БСГ.Бальшавiцкая арганiзацыя на Бел. на 95% -з салдат. Магчымасць разгарнуць падрыхтоуку узброеных фармiраванняу (Чырвонай гвардыi) для захопу улады. 25 кастрычнiка 1917 года рабочыя, салдаты пад кiраунiцтвам ЦК РСДРП(б) зверглi Часовы урад. 26 кастрычнiка Другi Усерасiйскi з''езд Саветау абвясцiу савецкую,прыняу Дыкрэт аб мiры i Дыкрэт аб зямлi.Быу утвораны Часовы рабоча-сялянскi урад (СНК) на чале з Ленiным. Апоуднi 25 кастрычнiка бальшавiкi Мiнска атрымалi павед-не аб перамозе паустання у Петраградзе. Мiнскi Савет абвясцiу сябе уладай.Па яго указаннi з турмы былi вызвалены салдаты арыштаваныя за антыурадавыя выступленнi.З iх быу арганiзаваны Першы рэва-
люцыйны полк. Створаныя бальшавiкамi ваенна-рэвалюцыйныя камiтэты (ВРК) абапiралi-
ся на салдацкiя масы.ВРК Зах. фронту узначалiлi бальшавiкi Кнорын,Ландар,Мяснiкоу. Процiдзеянне бальшавiкам у Мiнску аказау Камiтэт выратавання, на чале з меньшавiком Калатухiным: увеу у Мiнск
Кауказкую дывiзiю i прад'явiу Мiнскаму Савету патрабаванне улады у горадзе i на Заходнiм фронце. Мiнскi Савет вымушан пайсцi на часовы кампрамiс з Камiтэтам выратавання. Да бальшавiкоу Мiнска падаспела дапамога (браняпоезд)i суадносiны змянiлiся на карысць бальшавiкоу. ВРК распусцiу Камiтэт выратавання, Калатухiна арыштавалi, распусцiлi Саветы у якiх не мелi большасцi i правялi iх перавыбары- устанауленне сваей дыктатуры. Вярхойным галоунакамандуючым прызначаны прапаршчык Крыленка. Склiкалi з'езды, у Мiнску саветау рабочых i сялянскiх дэпутатау Зах.вобласцi...
Яны: вiталi устанауленне Савецкай улады i выказалi падтрымку.26 лiстапада трыма з'ездамi быу утвораны Выканаучы Камiтэт Зах. вобласцi i фронту - Аблвыканкамзах. Старшыня -Рагозiнскi. Старшыней Савета народных камiсарау Беларусi – Ландэр. У лютым 1918 года бальшавiкi амаль завяршылi арганiзацыю Савецкай улады у губернях, паветах i воласцях. Саветы сталi адзiнымi паунапраунымi органамi улады. Рэв. пераўтварэнні і ў вёсцы: канфіскацыя ўсёй зямлі.У канцы кастрычніка 1917 г. былі ажыццёўлены меры, накіраваныя на паляпшэнне становішча працоўных Б.
Пастанова аб устанаўленні 8-гадзіннага рабочага дня.Такім чынам, перамога Кастрычніцкай рэвалюцыі і ўстанаўленне савецкай улады паклалі пачатак рэвалюцыйным пераўтварэнням ва ўсіх сферах грамадскага жыцця бел. народа.

43
Беларусь падчас нямецкай акупацыi (люты-снежань 1918) Абвяшчэнне БНР
1-шы Усебеларускi з'езд а- 5-7 снежня 1917 у Мiнску, 1872 дэлегаты ад усiх 5-цi губерняу Бела-
русi, меу права вырашаць пытаннi аб стварэннi краевай улады.Была абрана Рада i фактычна аб'яулены па-за законам Аблвыканкомзах. Бальшавiкi з дапамогай зброi разагналi з'езд (17 снежня).Трэцi Усерасiйскi з''езд Саветау адобрыу дзеяннi бел.бальшавiкоу. 18 снежня 1917 тайна у дэпо Лiбава - Роменскай чыгункi адбылося паседжанне Прызiдыума Усебел. з''езда. Абраны выканаучы камiтэт ( 17 чал.) начале з Тамашом Грыбам.Ва умовах развалу фронта бальшавiкi не здолелi арганiзаваць абарону Б.У ноч на 19 лютага 1918 года бальшавiкi уцяклi з Мiнска.Уладу у свае рукi узяу Выканкам Усебеларускага з'езду.21 лютага 1918 года Выканкам звярнууся да народа Б.з 1-шай Устауной граматай: абвясцiу сябе часовай уладай i абявязауся склiкаць Усебеларускi Устаноучы з''езд. 9 сакавіка 1918 - пашыранае пасяджэнне выканкома Савета Усебеларускага з’езда: 2-я Устаўная грамата: Б. абвяшчалася Нар. Рэспублікай.Аднак не былі дастаткова акрэслены сац.-паліт. задачы. 25 сакавіка 1918 Рада, Устаўная грамата, павінна была завяршыць працэс самавызначэння і канстытуіраваць утварэнне бел. нац. дзяржаўнасці. Абвяшчэнне незалежнасці Беларусі.Найбольшую самастойнасць Рада БНР атрымала ў галіне культуры і адукацыі.Народны сакратарыят БНР атрымаў ад ням. камандавання некаторыя правы і ў галіне міжнароднай палітыкі. Рада БНР на закрытым пасяджэнні - тэлеграма Германіі, падзяка за вызваленне ад бальшавіцк. прыгнёту і анархіі: Раду пакінулі эсэры, меншавікі, яўрэйскія сацыялісты.Крызіс прывёў да расколу БСГ.Пасля вайны на вызваленай тэрыторыі Беларусі была адноўлена савецкая ўлада. Ствараліся яе органы: ваенныя саветы, рэвалюцыйныя камітэты, выканкомы Саветаў.Абвяшчэнне БНР – 1-шая спроба рэалізацыі бел. ідэі – нац.свядомасці, нац.-культ. адраджэння і нац. дзяржаўнасці.Аднак гэта быў першы крок барацьбы за бела. дзяржаўнасць. Незалежнасць і свабода, аб’яўленыя 1918 так і засталіся жаданнем.Рада БНР паспяхова займалася культ.-асветн. дзейнасцю.Дазвол на выданне 14 бел.-моуных газет i часопiсау.Адкрыты педiнстытут, бюро па напiсанню падручнiкау, таварыства "Асвета".У эканамiчнай вобласцi была арганiзавана Бел. гандлевая.Пасля лiстападаускай 1918 года рэвалюцыi у Германii Савецкi урад дэнансавау Брэсцкi мiрны дагавор i рушыу Чырвоную Армiю на Захад. Не маючы уласных войск,Рада БНР не змагла аказаць супрацiуленне.Многiя члены Рады БНР вумушаны былi пакiнуць Мiнск.Няудала завяршылася 1-ая спроба арганiзацыi бел. дзяржаунасцi.Рада БНР зрабiла значны уплыу на рост нац.самасвядомасцi

45
Беларусь у час савецка-польскай вайны 1919-1920 гг., Рыжскi мiрны дагавор.
1918 адрадзiлася Польская дзяржава. Пiлсудскi аб'явiу аб аднауленнi РП у межах 1772.У снежнi 1918 польскi урад стау на шлях ажыццяулення памерау далучыць землi Украiны, Б. i Лiтвы да Польшчы. 21 снежня у Гродна Рада БНР стварыла Савет Дзярж. абароны (узначалiлi В.Ластоускi i генерал
В.Кандратовiч). Сiлы былi няроуныя. Было вырашана далучыцьь Гродзеншчыну да Лiт. рэспублiкi на правах аутаномii. Лiт. рэспублiка у той час была прызнана шэрагам дзяржау у тым лiку i краiнамi Антанты. З мэтай адстойвання iнтарэсау бел. народа i кiравання бел. землямi пры Лiт. урадзе было створана Мiнiстэрства бел. спрау, узначалiу I.Варонка.Да п.1919 палякi захапiлi значн. частку Гродзенскай губернii, працягвалi наступленне у трох напрамках: 1)Вiльня-Лiда-Маладзечна, 2)Баранавiчы-Мiнск, 3)Кобрын-Пiнск. Захапiлi Брэст, Ваукавыск, Слонiм, Скiдаль, Шчучын, Пiнск, Баранавiчы. Бальшавiцкая улада не змагла арганiзаваць значнага супрацiулення.Вялiкiя сiлы Чырво-
най Армii у гэты перыяд канцэнтравалiся на Усходнiм фронце,якi бальшавiцкi урад лiчыу галоуным. Вясной 1919 польскiя войскi захапiлi Лiду i Вiльню. Урад ЛiтБел пераехау у Мiнск.У мэтах канцэнтрацыi сiл i узмацнення абароны 1 чэрвеня 1919г. у Маскве было прынята рашэнне аб перадачы паунамоцтвау бальшавiцкiх урадау Украiны, ЛiтБел i Латвii ураду РСФСР. Лiт.-бел. армiя перайменавана у 16 армiю. Польскае наступленне працягвалася. Пагроза навiсла над Гомелем. I толькi на лiнii р.Бярэзiны фронт стабiлiзавауся да вясны 1920.У сакавiку 1920 палякi - новае наступленне. Пры дапамозе Антанты яны захапiлi Мазыр, Калiнкавiчы, Рэчыцу.25 красавiка палякi сумесна з пятлюрауцамi разгарнулi наступленне на працягу усяго польска-савецкага фронту ад р.ПРыпяць да р.Днестр.Дзякуючы перакiдванню войск з Усходняга фронту, Чырвоная Армiя 14 мая
1920г. здолела перайсцi у контрнаступленне. Але з-за недахопу сiл наступленне не дала вынiкау. Новае наступленне Чырвонай Армii распачалося у лiпенi 1920, было старанна падрыхтавана i дало плён. 7 лiпеня быу вызвалены Мiнск, 1 жнiуня - Брэст. Пад нацiскам А.Чарвякова,З.Жылуновiча, Д.Чарнушэвiча ЦК КП(б)Б прызнау неабходным выступiць з дэкларацыяй аб прызнаннi самавызначэння бел. народа. 31 лiпеня 1920. у Мiнску прынята Дэкларацыя незалеж-цi БССР у межах адной (Мiнскай) губернii. Гэта было не столькi аднауленне беларускай дзяржавы, колькi супакойванне народных мас. Супраць гэтага акта выступiлi беларускiя эсеры, якiя жадалi бачыць Беларусь сапрауды цэласнай i незалежнай дзяржавай. Рыжскі мірны дагавор Расіі i Украiны з Польшчай (18 марта 1921):
Зах. Б. i Зах. Укр. – Польшчы. Польское админ.-тер. деление: воеводства, поветы, гмины.

46
Грамадска-палiтычнае i эканамiчнае развiццё БССР у 20-х гадах XX ст.
Разбурэнні, беспрацоўе, ўсеагульнае адзяржаўленне сродкаў вытворчасці, харчразвёрстка - незадаволенасць народа, ас. сялянства.Цяжкi эканамічны і паліт. крызіс 1920–21: разбалансаванне паліт. і эканаміч. інтарэсаў. З’явілася нов. эканамічн. палітыка, распрацаваная Леніным і прынятая Х з’ездам РКП(б) у 1921. Сродкi рэалiзацыi: харч.падатак, кааперацыя, свабоднае прадпрыймальнiцтва i
свабодны рынак. Сутнасць нэпа – макс. пад’ём вытворчых сіл і паляпшэнне становішча рабочых і сялян дзеля захавання савецкай улады.Гал. мэта нэпа - замена харчразвёрсткі харч.падаткам. Дазвалялася здаваць зямлю ў арэнду і выкарыстоўваць наёмную працу пры ўмове, што члены сям’і наймальніка таксама працуюць. 3 віды гандлю: прыватны, кааператыўны і дзяржаўны. Дзяржбанк ў к.1922 – нов. грашовыя знакі – чырвонцы.Адменены абмежаванні на сумы ўкладаў, якія маглі захоўваць грамадзяне і арганізацыі ў ашчадных банках.Дзяржава стала падтрымліваць дробныя і сярэднія прыватныя і кааператыўныя прадпрыемствы.Дазвалялася арэнда прамысловых прадпрыемстваў іншаземнымі фірмамі ў форме канцэсій.Радыкальныя змены адбыліся ў кіраванні дзярж. прамысловасцю.Узнаўлялася грашовая аплата працы.Заняпаўшая ў гады вайны і рэв. эканоміка Б. пачала адраджацца.Аднак поспехі прынеслі і вялікія эканамічныя праблемы. Крызіс збыту, як вынік няправільнай цэнавай палітыкі дзяржавы, вялікай розніцы паміж коштам прамысловых і с/г тавараў.Селянін за прададзеную прадукцыю мог набыць прамтавараў у параўнанні з даваенным часам у 7 разоў менш.Крызіс збыту абвастрыў фінансавую праблему.Меры па зніжэнні сабекошту прамысловай прадукцыі, цэн на тавары, скарачэнні накладных расходаў, удасканальвалася дзейнасць кіруючага апарату і інш.У выніку павысілася рэнтабельнасць прадпрыемстваў.Творчая ініцыятыва рабочых, укараненне прагрэсіўных метадаў працы.Правядзенне ў жыццё новай экан. палітыкі дазволіла ў кароткі тэрмін аднавіць прамысл-ць, стабілізаваць эканоміку.Доля прыватніка ў валавой прамысловай прадукцыі зменшылася.У тых умовах выцясненне прыватніка было адной з памылак у справе кіраўніцтва эканомікай краіны. У 1927 аб'ём валавай прадукцыi iндустрыi БССР перавысiу даваенны узровень. На долю дзярж. прамысл-цi - амаль 3/4 усёй прамысл. прадукцыi. Палепшылiся умовы працы i быту, жыццёвы узровень. Паднялася вытворчая i грамадска-палiтыч
ная актыунасць рабочых.

47
Развiццё культуры Беларусi у пачатку XX ст. Палiтыка беларусiзацыi20-х гадоу i яе вынiкi.
У міжваенны перыяд (20–30-я) грамадска-паліт. жыццё на Б. было поўным супярэчнасцей, цесна звязаным з сац.-эканамічнымі працэсамі.Барацьба двух тэндэнцый. Адна - дэмакратызацыя, другая – працяг палітыкі ваен. камунізму. Пачатак палітыкі беларусізацыі – 1924. З 1923 да сяр. 1924. працэс беларусізацыі прайшоў 1-ую фазу, на працягу якой вялася ў асноўным яе падрыхтоўка. Беларусізацыя дзярж. устаноў, грамадскіх арганізацый, якая мела на мэце вывучэнне супрацоўнікамі бел.мовы і перавод на яе справаводства.Вырашалася задача актыўнага вылучэння на кіруюч. пасады прадстаўнікоў карэннага (не толькі бел.) насельніцтва. Значных поспехаў дасягнулі бел.літ., нац. бел. тэатр, музыка, жывапіс.Нягледзячы на супярэчнасці, цяжкасці і недахопы, палітыка беларусізацыі з’явілася практычнай спробай ва ўмовах савецкай улады ажыццявіць бел. нац. адраджэнне. Паспяхова праходзiла беларусiзацыя навучальных устаноу. Да 1928 80% школ пераведзена на бел. мову. Бел.мову неслi у масы бел. пiсьменнiкi У.Дубоука, М.Чарот, К.Чорны i iнш. Мастацкiя творы 20-х гадоу сведчаць аб зменах,якiя адбывалiся у грамадстве. Паэма Я.Коласа "Новая зямля" дала цэласнае уяуленне аб спадзяваннях беларус- кага сялянства, яго духоуным патэнцыяле. Развiваецца краязнауства. На сярэдзiну 20-х гадоу у БССР дзейнiчала 240 краязнау-чых арганiзацый. У ходзе беларусiзацыi развiвалася новая галiна у навуцы - беларусазнауства. Плённа працавалi на нiве бел. адраджэння паэт, празаiк Цiшка Гартны; пiсьменнiк М.Гарэцкi; гiсторыкi В.Ластоускi,У.Iгнатоускi, У.Пiчэта; жывапiсец i графiк М.Фiлiповiч; стваральнiк першага беларускага кiнафiльма "Лясная быль" Ю.Тарыч; аутар першай п'есы на бел.мове "Машэка" Е.Мiровiч; кампазiтар, аутар Дзярж. гiмна БССР Н.Сакалоускi... Да 1928 беларусiзацыя дасягнула значных поспехау. Яна аблегчыла барацьбу з непiсьменнасцю, садзейнiчала ажыццяуленню асветнiцкай работы, стварыла пе-радумовы для разгортвання нацыянальна-культурнага будаунiцтва у БССР.

48
Беларусь у перыяд першых пяцiгодак. I ндустрыялiзацыя i калектывiзацыя у Беларусi.
Масавая калектывізацыя выклікала супраціўленне кулацтва. У гэтых умовах партыя перайшла ад палітыкі абмежавання і выцяснення кулацтва да палітыкі ліквідацыі кулацтва.Разгарнулася кампанія па суцэльнай калектывізацыі і ліквідацыі кулацтва як класа, прымусу і раскулачвання серадняка, закрыцця цэркваў, рынкаў.Раскулачваць пачалі не толькі кулакоў, але і сераднякоў, якія не хацелі ўступаць у калгасы.Метады, якімі ажыццяўлялася калектывізацыя вёскі, абагуленне сялянскіх гаспадарак, прывялі да таго, што вясной 1932 г. замест суцэльнай калектывізацыі адбыўся чарговы масавы выхад сялян з калгасаў.У выніку дапушчаных памылак у эканамічнай палітыцы ў 1932–1933 гг. краіну ахапіў масавы голад, які забраў жыцці многіх людзей.Да канца 30-х гадоў калектывізацыя ў Беларусі была звершана, кулацтва як клас ліквідавана.Сельская гаспадарка фінансавалася па рэшткавым прынцыпе. Іншая справа – 70–80-я гады, калі дзяржава атрымала магчымасць фінансаваць аграрны сектар эканомікі на ўзроўні сучасных патрабаванняў. Сельская гаспадарка Беларусі ў гэтыя гады па вытворчасці прадукцыі на душу насельніцтва стала ў шэраг з сельскай гаспадаркай развітых дзяржаў свету.

49
Грамадска-палiтычнае i культурнае жыццё БССР у 1928-1939
Ліквідацыя непісьменнасці.Была створана Рэспубл. надзвычайная камісія па ліквідацыі непісьменнасці. Да сярэдзіны 20-х гадоў такая сістэма адукацыі была створана і складалася з наступных частак: 1) дашкольных устаноў; 2) масавых чатырохгадовых працоўных школ; 3) сямігадовых працоўных політэхнічных школ; 4) школ сялянскай моладзі; 5) рабфакаў; 6) тэхнікумаў; 7) вышэйшых навучальных устаноў.Увядзенне ўсеагульнага абавязковага навучання дзяцей. Бел.паэзія вітала рэвалюцыю: аптымізм, дух змагання за новае жыццё. Гэта быў час агульнага духоўнага ўздыму, час надзей, веры і мар.У другой палове 20-х гадоў развіццё беларускай савецкай літаратуры адбывалася ў вострай барацьбе ідэйна-эстэтычных тэндэнцый, розных літаратурных груповак.У 30-я гады завяршыўся працэс стварэння адзінай пісьменніцкай арганізацыі Беларусі.У вострай барацьбе розных мастацкіх школ і плыняў стваралася бел. савецкае тэатральнае, музычнае і выяўленчае мастацтва.У сярэдзіне 20-х гадоў першыя поспехі былі дасягнуты ў развіцці бел. музычнага мастацтва, у якім усё яшчэ пераважала самадзейная творчасць муз., харавых і танц. калектываў.Значны крок наперад зрабіла муз. мастацтва ў 30-я гады.Паспяхова развівалася кінамастацтва. Ствараліся дакументальныя і мастацкія фільмы, кінахроніка.Дасягненні ў сферы культурнай дзейнасці сведчаць аб сапраўдным ажыццяўленні культ. рэвалюцыі ў рэспубліцы.У 20–30-я гады паспяхова развіваліся жывапіс, скульптура, архітэктура.20-я гады ў гісторыі беларускага жывапісу былі часам збірання творчых сіл, першых спроб засваення новай тэматыкі, актыўнага ўкаранення мастацтва ў жыццё шырокіх пластоў народа.У 30-я гады мастацтва Беларусі ўзбагачалася новымі тэмамі і вобразамі.Буйной падзеяй у культурным жыцці стаў Першы з’езд мастакоў Беларусі, які адбыўся 6 снежня 1938 г. у Мінску. Багатыя і цікавыя традыцыі мае беларуская графіка.У 20–30-я гады шэраг манументальных помнікаў стварылі беларускія скульптары.У цэлым для прамысловай архітэктуры 20-х гадоў характэрна выкарыстанне жалезабетонных і металічных канструкцый.У канцы 20-х гадоў рабіліся спробы распрацаваць тып дома з агульнымі бытавымі элементамі. Такія будынкі атрымалі назву дамоў-камун.Галоўнымі задачамі архітэктуры Беларусі ў перадваенныя пяцігодкі (1933–1941) сталі рэканструкцыя і развіццё гарадоў.Кожны твор архітэктуры ўяўляе сабой спалучэнне трох прынцыпаў: функцыянальнасці, трываласці і прыгажосці.

50
Заходняя Беларусь пад уладай Польшчы (1921-1939). Нацыянальна-вызваленчы, сялянскi i рабочы рух.
Польское админ.-тер. деление: воеводства, поветы, гмины. Упадок промыш-ти. Вывоз леса из Б. Рабочие в антисанитар-х условиях. 1919, 20 – аграрная реф-ма Польши: слишком высокие цены на землю, безземельные, многочисл-е налоги. Поляки грубо нарушали договор: свободное развитие нац. меньшинств. Белорусы не принимались на гос. службу, письма на бел. языке не отправляли. Преслед-сь бел. печать. Полонизация, запрет бел. языка. Рев.-нац. движение, партизанское, кот. после рижского мир. дог-ра стало сильнее. Поляки разгромили эсеровское подполье. Оставшиеся оружия не сложили. Усиленные репрессии, полицейский террор. Забастовки рабочих 1923.Во главе рев. движения – коммунисты. Подпольные ком. ячейки. Бел. Рев. Орг-я – влияние среди крестьян и интелегенции: за конфиск. помещичьих земеле и воссоединение Б. Эффект=е средство мобилизации трудящ-ся на рев-ю – подпольная ком. печать. Комсомолские орг-и. КПЗБ возглавила партиз. движ-е.
Боев. опер-и партизаны часто проводили под именем Мухи-Михальского. Наводило страх на помещиков, полицию. Рев.-демокр. борьба. Компартия, Бел. Крестьянск.-Рабоч. Грамада, Тов-во Бел. Школы. Кампания за амнистию полит.заключенных 1926: митинги и демонстрации. Полиция разгоняла съезды. 1927: БКРГ – вне закона. Борьба. ТБШ – масс. компания за школы на родном языке. 1929-33 – жёсткий эконом. кризис. Нищета, голод. Спад пром-ти в Польше. Безработица. Забастовки =всех пром. предприятий. Борьба крестьян, стремление к единству с раб. классом. КБЗБ - тактика единого фронта 36-37: масс. полит. акции. Борьба за жизнь Притыцкого, стрелявшего в суде в провокатора (+рабочие Фр., Чехосл.,США,Англии). Смертн. приг. заменили пожизненным. Испания, мятеж Франко – бел. выступили в поддержку. Движение солидарности с исп. народом. Рев. борьба продолж. и после роспуска компартии. Освобождение трудящихся наступило в сент 1939.

51
Мiждзяржауныя супярэчнасцi у 30-х гг. XX ст.Пачатак другой сусветнай вайны. Уз’яднанне Беларусi.
Пагроза вайны з боку Германii. Напярэдаднi вайны Савецкi Саюз рабiў ўсе магчымае, каб папярэдзiць яе ўзнiкненне. Ен веў перамовы з Англiяй, Францыяй, Чэхаславакiяй, iншымi дзяржавамi аб магчымых мерах бяспекi. Нажаль, Заходнiя краiны далi згоду на далучэнне часткi тэрыторыi Чэхаславакii да Германii, iмкнулiся скiраваць агрэсiю фашысцкай Германii супраць СССР. Ва ўмовах небяспекi савецкi бок адгукнуўся на прапановы Германii i 23 жнiўня 1939 г. быў падпiсаны савецкi-германскi дагавор аб ненападзеннi тэрмiнам на 10 гадоў (Пакт Молатава-Рыбентропа) i сакрэтны пратакол да яго аб сферы iнтарэсаў абодвух бакоў, якi прадугледжвау лiквiдацыю Польшчы. 1-га верасня Герм. Напала на Польшчу, а 3 верасня Англiя i Францыя аб`явiлi вайну Германii. Фашысцкiя войскi захоплiвалi Польшчу. Паўстала пагроза зняволення Зах. Б, якая трапiла пад уладу Польшчы па Рыжскаму дагавору 1921. 17 верасня Чырв. Армiя перайшла гранiцу, а 25 верасня вызвалiла Зах. Б.(4 млн. жыхароў). 28 лiстапада 1939 памiж Германiяй i СССР - Дагавор аб дружбе i гранiцы. 28-30 лiстапада 1939 Народны Сход Зах. Б. прыняў дэкларацыю аб устанаўленнi савецкай улады на ўсей вызваленай тэрыторыi i выказаўся за ўваходжанне ў склад БССР. Законы аб уключэннi Зах.Б. ў склад СССР i ўз`яднаннi з БССР.

53
Народнае супрацiуленне фашызму на тэрыторыiБеларусi у гады Вялiкай Айчыннай вайны
З дазволу акупантаў у чэрвені 1943 г. быў створаны Саюз беларускай моладзі (СБМ), які аб’ядноўваў каля 8 тыс. юнакоў і дзяўчат.У снежні 1943 г. была створана Беларуская цэнтральная рада (БЦР). Рада ставіла мэтай мабілізацыю ўсіх сіл беларускага народа для знішчэння бальшавізму.Падпарадкаваныя Радзе ці створаныя ёю мясцовыя арганізацыі і саюзы – Беларуская самапомач, Саюз беларускай моладзі, Беларускае культурнае аб’яднанне, Беларуская краёвая абарона (БКА) і іншыя.Спроба стварэння беларускай дзяржаўнасці з дапамогай акупантаў не мела рэальнасці.Такім чынам, у час вайны гітлераўцы імкнуліся шырока выкарыстоўваць у сваіх мэтах мясцовае насельніцтва, прымушаючы яго супрацоўнічаць з імі. Гэта з’ява ў 1953 г. атрымала назву калабарацыя. У склад белрускіх калабарацыяністаў уваходзілі палітычныя сілы, якія знаходзіліся ў апазіцыі да камуністычнай партыі і савецкай улады, а таксама тыя асобы, якія свядома пайшлі на службу да фашыстаў. Ужо у пачатку вайны стваралася сетка падпольных цэнтрау i груп. Да жнiуня 1941 было створана 378 атрадау i дыверсiйных груп. 28 чэрвеня дау першы бой партызанскi атрад пад кiраунiц. В.З.Каржа. У гэты ж час у Кастрычнiцкiм раёне Гомельскай вобласцi змагаецца атрад пад кiраунiцтвам Ц.П.Бумажкова i Ф.I.Паулоускага "Чырвоны Кастрычнiк". Iм першым з партызан 6 жнiуня 1941 было прысвоена званне Героя Савецкага Саюза. Усяго у 1941 у Б. было арганiзавана 247 партызанскiх атрадау i падпольных груп,200 падпольных абкомау,гаркомау,райкомау КП(б)Б i камсамолу..Яго удзель-нiкi правялi рад дыверсiй,ажыццявiлi аперацыю па забойству В.Кубэ. (А.Мазанiк, Н.Дрозд, М.Осiпава, Н.Траян атрымалi званне Героя Савецкага Саюза). Перамога савецкiх войск пад Масквой спрыяла развiццю партызанскага руху. З вясны 1942г. пачынаюць з''яуляцца партызанскiя брыгады i злучэннi.1-й Беларускай брыгадай камандавау М.Шмыроу. Партызанскi рух пачынае узмацняцца пасля стварэння 30 мая 1942г. Цэнтральнага штаба партызанскага руху пад кiраунiцтвам Панамарэнкi. Штаб партыз. руху на Б. узначальвау П.Калiнiн. У ходзе барацьбы з ворагам у к. 1943 партызанам удалося вызвалiць 60% Б. Фашысты праводзiлi карныя экспедыцыiАднак гэтаэкспедыцыя не дала жаданых вынiкау ворагу. Вышэйшым уздымам барацьбы партызан была дэзарганiзацыя ваенных перавозак – «рэйкавая вайна». Супраць захопнiкау вялi барацьбу не толькi партызаны i падпольшчыкi, але i насельнiцтва.

54
Вызваленне Беларусi ад нямецка-фашысцкiх захопнiкау. Заканчэнне Вялiкай Айчыннай i другой сусветнай вайны
Пасля перамогi у Курскай бiтве, Чырвоная Армiя пачала наступленне ад Невеля да Чорнага мора. Восенню 1943 - на тэр. Б., 23 ве-расня быу вызвалены 1-шы райцэнтр БССР - Камарын. За восень-зiму былi вызвалены 36 раёнау, Гомель i Мазыр. Важнае значэнне - фарсiраванне Дняпра у раёне Львова. Вялiкую дапамогу - падпольшчыкi i партызаны. У 1944 пачауся завяршальны этап ВАВ - выгнанне ворагау з савецкай зямлi, вызваленне народау Еуропы. Значную ролю у рашэннi задач на гэтым этапе адыграла Бел. наступальная аперацыя (кодавая назва "Баграцiён"). Гiтлераускае камандаванне надавала вялiкае значэнне утрыманню Б., бо яна была важным плацдармам, якi прыкрывау усходне-прусскi i вар-шауска-берлiнскi стратэгiчныя напрамкi. Былi падрыхтаваны абарончыя рубяжы на рэках Днепр, Бярэзiна, Свiслач, Нёман i iнш. Рад гарадоу аб'яулены крэпасцямi (Мiнск, Вiцебск, Орша, Магiлёу..),якiя не належалi здачы. У Беларусi была моцная групiроука нямецкiх войск. У красавiку-маi генштаб Чырв. Армii распрацавау план аперацыi "Баграцi-ён".Яго ажыццяулялi войскi наступных франтоу: 1-ы Беларускi (генерал Ракасоускi), 2-i Беларускi (генерал-палкоунiк Захарау), 3-i Беларускi (генерал-лейтэнант Чарняхоускi), 1-ы Прыбалтыйскi (генерал I.Х.Баграмян) пры падтрымцы Дняпроускай флатылii, авiяцыi далёкага дзеяння i ПВА. Партызанскiя злучэннi. Задума Вярхоунага Галоунакамандавання: франты адначасова пераходзяць у наступленне на Вiцебскiм, Багушэускiм, Аршанскiм i Бабруйскiм напрамках,разбураюць фронт абароны ворага, акружаюць i знiшчаюць яго групоукi Вiцебска i Бабруйска i выходзяць на Мiнск з мэтай знiшчэння i акружэння асн. сiл групы армiй "Цэнтр" на усходзе Мiнска. Наступленне пачалося 23 чэрвеня 1944г. Спачатку быу нанесены бомбавы удар авiяцыяй, потым артылерыйская падрыхтоука.Ужо на 3-цi дзень была акружана Вiцебская групiроука працiунiка i вызвалены Вiцебск.Да канца чэрвеня 1944 былi вызвалены Орша, Магiлёу, Бабруйск. Развярнулiся баi за Мiнск. Гiтлерауцы добра умацавалi горад (былi перакiнуты дадатковыя войскi, збудавана драуляная сцяна, за якой размяшчалiся танкi i гарматы). Аднак i гэта не астанавiла савецкiх воiнау. Першым уварвауся у горад танк Фролiкава. У баях на вулiцах Мiнска вызначыуся камандзiр танкавага узвода Колычау. Iм, а таксама Бурдзейнаму,было прысвоена званне "Ганаровы грамадзянiн г.Мiнска". Мiнск быу вызвалены 3 лiпеня. У раёне Мiнска была акружана 100 тыс. групоука ворага. 7 дзен спрабавалi вырвацца фашысты з "Мiнскага катла". 70 тыс. гiтлерауцау было забiта, 35 тыс. узята у палон. У ходзе далейшага наступлення савецкiя войскi 28 лiпеня вызвалiлi Брэст. Фашысты былi выгнаны з бел. зямлi. Загiнула больш за 2 млн. 200 тыс. чалавек, толькi прамыя страты склалi 75 млрд. р., былi разбураны гарады, вескi, прамысловыя прадпрыемствы. Аднаўленне эканомiкi пачыналася адразу пасля вызвалення – у канцы 1943—1944 году.

55
БССР у пасляваенны перыяд. Аднауленне народнай гаспадаркi. Грамадска-палiтычнае i культурнае жыццё.
Велiзарныя мат. i людскiя страты (75 млрд. рублёу, загiнуу кожны 4 беларус). З 1943 пачалося аднауленне прамысловасцi, да 1950 яна перавысiла даваенны узровень. Быу асвоены выпуск аутамабiляу, трактарау, лiцейнага абсталявання. Пабудаваны рад прадпрыемствау лёгкай прам-цi, праведзена рэканструкцыя iльнозаводау, абутковых прадпрыемствау. П. 50-х гадоу характ-ца навукова-тэхнiчнай рэвалюцыяй. Да сяр.50-х Б. дасягнула новых поспехау. Пабудавана 150 прадпр-вау: Аршанскi завод швейных машын,Вiцебская шоука-ткацкая фабрыка,малочна-кансервавыя заводы... Нов. тэхналагiчн. абсталяванне.Павысiлася прадукцыйнасць працы. З сяр.50-х пашыраецца капiтальнае будаунiцтва, вытворчасць набывае характар навукова-iндустр-га тыпу. Навука становiцца удзельнiкам механiзаванай i аутаматызаванай вытворчасцi. За 1956-65 было пабудавана 450 фабрык i заводау (Бел. аутазавод у Жодзiне, 2 Салiгорскiя калiйныя камбiнаты, Полацкi нафтаперапрацоучы завод...). Але у 40-60-ыя у прамысловасцi дзейнiчалi сiлы тармажэння, звязаныя з камандна-адмiнiстр. сiстэмай. Спроба аслаблення яе заменай у 1957 галiновага кiраунiцтва эканомiкай тэрытарыяльна-галiновым (замест мiнiстэрствау уведзены сауноргасы) iстотных змен не прынесла. Вялiкi урон i с/г. 1945-50 iдзе аднауленне, сяляне пазбауляюцца права выбару форм гаспадарання на зямлi, пераутвараюцца у механiчную рабочую сiлу.Калгаснiкi аказалiся у залежнасцi ад кiраунiкоу калгасау, не маглi выехаць з вёскi. Гэта прывяло да крызiсу с/г. У п. 50-х пачалi шукаць выхад з крызiсу, якi бачыуся у павышэннi цэн на с/г прадукцыю, пераразмеркаваннi бюджэту на карысць сяла.

56
Сацыяльна-эканамiчнае становiшча i развiццё беларускай культуры у 50-60 гг. XX ст.
У 1946 г. адбыліся выбары ў Вярхоўны Савет СССР, у 1947 г. - у Вярхоўны Савет БССР. Улада знах-ся ў партыйных камітэтаў. Дзейнасць камсамольскіх арганізацый. Палітыка рэпрэсій у Б. ў пасляваенныя гады была звязана з дзейнасцю міністра дзярж. бяспекі БССР Цанавы (1938-51). Па яго ўказанню былі рэпрэсіраваны многія вядомыя партыйныя і дзярж. дзеячы. Рэпрэсіі закранулі і пісьменніцкую арганізацыю БССР. Вядомых дзеячаў літаратуры М. Зошчанку і Г. Ахматаву абвіна-вачвалі ў прапагандзе безыдэйнасці і апалітычнасці. Нягледзячы на рэпрэсіі, большасць народа была адданая савецкай уладзе, Сталіну. 1952 пасля 13-гадовага перапынку адбыўся XIX з'езд партыі, перайменаваў ВКП(б) у КПСС. 1953 памёр Сталін. ЦК КПСС узначаліў Хрушчоў. 1-шыя спробы па дэмакратызацыі грамадска-паліт. жыцця. XX з'езд КПСС 1956: Хрушчоў з дакладам «Аб кульце асобы і яго выніках». Пасля XX з''езда КПСС - важныя паліт. мерапрыемствы па пераадоленню культу асобы Сталіна. Рэабілітаваны ахвяры рэпрэсій. 1957 Вярхоўны Савет СССР – закон: рэспублікі самі маглі вырашаць пытанні абласнога і краявога адміністрац.-тэрыт-га будаўніцтва. Пашыраліся заканадаўчыя правы саюзных рэспублік. 1961 XXII з'езд КПСС - праграма пабудовы камунізму.З 1953 г. у літаратуры новыя тэндэнцыі, звяз. з актывізацыяй грамадскага жыцця. Вельмі плённымі для беларускай драматургіі былі к. 60-х – 70-я, створаны шэраг п’ес, класіка. Вялікі тэатр оперы і балету.У муз. культуры ў развіваюцца жанры сімфоніі і інструментальнай музыкі.Развівалася выяўленчае мастацтва. У першыя пасляваенныя гады мастакі знаходзіліся пад уражаннем гераіч. падзей ВАВ.У манументальным мастацтве – тэмы: гераізм і ўздым нар. духу. Павялiчваецца пiсьменнiцкая арганiзацыя. Да 1966г. на Беларусi было 242 пiсьменнiкi i паэты.Была рэабiлiтавана i вернута чытачу творчасць Ц.Гартнаа, М.Чарота, А.Дудара,П.Галавача. Росквiт дзейнасцi П.Броукi, М.Танка,А.Куляшова,В.Быкава, Я.Брыля. Многiя творы бел. аутарау ("Апошняя сустрэча" Я.Брыля,"Нявестка" А.Кулакоускага) баранiлi высокае званне чалавека.Значныя творы "Людзi на балоце" Мележа,"Сасна пры дарозе" Навуменкi,"Засценак Малiнаука" Чарнашэвiча. Асаблiвая падзея - раман У.Караткевiча "Каласы пад сярпом тваiм".Гэтыя творы рэальна характэрызуюць рэвалюцыйныя падзеi на Беларусi,паказваюць жыццё беларускай вёскi,гiстарычнае мiнулае беларускага народа. В.Быкау "Жураулiны крык","Сотнiкау", "Здрада", "Пастка".

57
Беларусь у 70-80 гг. XX ст. Крызiсныя з’явы у сацыяльна-палiтычным i эканамiчным жыццi рэспублiкi.
Хоць i высокія паказчыкі вытворчасці - адставанне тэмпаў навукова-тэхнічнага прагрэсу і ўкаранення ў вытворчасць дасягненняў навукі і тэхнікі. Павелічэнне дзярж. асігнаванняў на патрэбы с/г, выкар-не ўласных сродкаў - калгасы і саўгасы ажыц-юць шырокую праграму будаўніцтва вытворч.памяшканняў. Эканоміка Б. была часткай агульнагаспадарчага комплексу СССР.Стварэнне буйнога тэр.-галіновага прамысловага комплексу.Iнтэнсіўнае капітальнае будаўніцтва, нарошчваліся вытворчыя магутнасці. Зніжэнне тэмпаў эканамічн. росту. Не забеспячэнне у поўнай меры выхада нар. гаспадаркі на новы навукова-тэхнічны і эканамічны ўзровень. Не адбылося значнага паляпшэння якасці прадукцыі. Ускладнілася экалагічная сітуацыя ў выніку бурнага індустрыяльнага развіцця і недаацэнкі прыродаахоўных мер, недахопаў у ахове здароўя. Сур’ёзная заклапочанасць у грамадстве. Галасы аб неабходнасці перамен. Канцэпцыя пабудовы камунізму атрымала працяг у канцэпцыі развітога сац. грамадства.Спробы павялічыць ролю Саветаў у кіраванні дзяржавай і грамадствам.Рэальная ўлада знаходзілася ў руках партыйных камітэтаў.Кіруючай сілай бел. грамадства з’яўлялася Кампартыя Б. Важную ролю ў паліт. структуры і жыцці грамадства ігралі грамадскія арганізацыі –перш-наперш прафсаюзы. Усплеск грамадскай актыўнасці звязаны з прыняццем Канстытуцыі СССР 1977 і Канстытуцыі БССР 1978. Іх вартасцю была арыентаванасць на абарону сацыяльных гарантый людзей.

58
Эканомiка БССР у перыяд пераходу да рыначных адносiн i перабудовы палiтычнай сiстэмы у СССР (80-90 гг. XX ст.)
Супярэчнасць жыцця у сярэдзiне 80-ых гадоу асаблiва востра праявiлася у эканомiцы.Адзiная сiстэма уласнасцi,цэнтралiзаванае кiраунiцтва,улада партнаменклатуры прывялi да поунага адмаулення уласцiвых эканомiцы законау развiцця. У сярэдзіне 80-х гг. Савецкі Саюз - ў складаным становішчы. Запавольваліся тэмпы сац.-эканаміч. развіцця, не заўсёды дасягненні навукі і тэхнікі ўкараняліся ў вытворчасць, нізкай была якасць прадукцыі, не хапала высака-якасных тавараў на рынку. Патрабавалася рэфармаванне палітыка-эканаміч. сістэмы. У 2п. 80-х удакладнены паліт. курс і вызначана палітыка перабудовы, абнаўлення ўсіх сфер жыцця савец. грамадства. Ініцыятарам з'яўляўся Гарбачоў. У ходзе ажыццяўлення палітыкі перабудовы пашырылася самастойнасць прадпрыемстваў і аб'яднанняў у выніку іх пераходу на поўны гаспадарчы разлік і самафінансаванне. Павысілася роля працоўных калектываў. Развівалася самакіраванне. Укараняліся прагрэсіўныя формы арганізацыі працы - арэндныя калектывы, гаспадарчыя разліковыя брыгады. Дэмакратычнай станавілася выбарчая сістэма, развіваліся галоснасць і плюралізм думкі, фарміравалася шматпартый-ная сістэма. Больш магчымасцей стала для ажыццяўлення дэмакратычных правоў і свабод грамадзян, для творчай дзейнасці. У КПСС - КПБ адсутнічала канкрэтная праграма абнаўлення сав.грамадства. Не былі дакладна вызначаны канчатковыя вынікі, на дасягненне якіх накіроўваліся намаганні партыі і народа. У грамадстве з'явіліся капіталістычныя тэндэнцыі, узбагачэнне любымі сродкамі, некампетэнтнасць і безадказнасць. Гублялася кіраўніцтва краінай. Частка народа стала абвінавачваць КПСС-КПБ, усіх тых, па чыёй ініцыятыве пачалася перабудова. Сац. ідэалы ў вачах мільёнаў абясцэньваліся, аўтарытэт КПСС - КПБ катастрафічна падаў. Палітычны крызіс працягваўся.

59
Абвяшчэнне нехалежнасцi РБ. Беларусь у перыяд умацавання дзяржаунасцi. Эканамiчнае i палiтычнае становiшча на сучасным этапе.
Палітычны крызіс працягваўся. 8 снежня 1991 у Белавежскай пушчы кіраўнікі Расіі, Б. і Украіны Ельцын, Шушкевіч і Краўчук, ігнаруючы волю сваіх народаў, якая была выказана на агульнасаюзным рэферэндуме 17 сакавіка 1991, дэнансавалі дагавор 1922 аб утварэнні СССР і тым самым разбурылі вялікую і магутную дзяржаву. Гэты дзяржаўны пераварот быў здзейснены са згоды прэзідэнта СССР Гарбачова. На руінах СССР утварылася аморфная, нежыццяздольная Садружнасць Незалежных Дзяржаў. Яшчэ да распаду СССР сесія Вярхоўнага Савета БССР прыняла Дэкларацыю аб дзяржаўным суверэнітэце Бел. ССР. Канстытуцыя. Нечарговая сесія Вярхоўнага Савета БССР прыняла пастанову аб забеспячэнні паліт. і эканаміч.самастойнасці Бел. ССР. Новы этап - этап незалежнай дзяржавы. Замена назвы рэспублікі і дзярж. сімволікі. БССР - «РэспублІка Беларусь», а ў скарочаных і састаўных назвах - «Беларусь». Дзяржаўнымі сімваламі РБ сталі бел-чырвона-белы сцяг і герб «Пагоня». Пасля абвяшчэння незалежнагці Б.Пачалася работа па фарміраванню органаў дзярж.кіравання. Былі створа-ны Узброеныя Сілы. РБ - прэзідэнцкая рэгпубліка. 15 сакавіка 1994 была прынята Канстытуцыя (Асноўны Закон) РБ. Першым Прэзідэнтам РБ быў выбраны А. Р. Лукашэнка.

60
Нацыянальнае адраджэнне. Развiццё культуры Беларусi у 90-х гг.XX ст. I у пачатку XXI ст.
Правовая база культуры. «О нар. искусстве», «О куль-ре в РБ». Работа по сохр-ю историко-культ. наследия. Мир, Несвиж. Нов. напр. в арх-ре и иск-ве, разв-е нар. промыслов. Более 11,5 тыс. учр. культуры. Развита лит-ра. + произв-я низгоко кач-ва. Разногласия в союзе писателей = откол альтернативного союза писателей. Василий Быков умер в 2003, написал в это время «Пакахай мяне, салдацiк», «Пастка», «Долгая дорога домой». Я. Брыль кмер в 2006, «Муштук i папка». Актуальна тема Чернобыля. И. Шамякiн «Злая зорка». Кiно «Анастасiя Слуцкая», «В августе 44-го»...